Tralievader

Tralievader - Carl Friedman

Argumentatieschema voor het boek Tralievader

Ik zou Tralievader zeker aanraden aan andere leerlingen.

1.Om te beginnen is het boek niet heel erg dik, niet dat dit dan meteen een goede reden is om te lezen, maar ik zelf vind het moeilijk om even een boek te pakken en zomaar te beginnen met lezen. Dit kan soms lang duren, omdat ik zie hoe dik een boek is en dan denk ik pff dat gaat eeuwen duren. Als ik dan een dun boekje zie liggen pak ik deze eerder. Dit boek heb ik dan ook in minder dan 3 uur uitgelezen wat een erg goed teken is. En toen ik hem uit had had ik stiekem gehoopt dat hij iets dikker zou zijn.
2.Als je niet erg houdt van fictie, maar van boeken die realistisch zijn. Dan is de Tralievader al helemaal een aanrader, want dit boek is gebaseerd op de vader van de schrijfster en is dus grotendeels echt gebeurd.
3.Een andere reden waarom dit boek een aanrader is, is omdat het boek over de geschiedenis van ons eigen Nederland gaat. Natuurlijk niet alleen over Nederland want het speelt zich natuurlijk af in de tweede wereld oorlog, gaat dus ook om de rest van onze wereld.
4.Zoals ik zonet al zei gaat het over de tweede wereld oorlog en dit boek laat je daar dan ook even bij stil staan.
Sub) Je leest nu dan niet echt over de oorlog, maar over het leven in het kamp. Ik had natuurlijk bij geschiedenis al wel veel vreselijke verhalen gehoord over hoe het er aan toe ging in de kampen, maar dit word echt verteld door de vader aan eigen kinderen. De ervaringen van deze vader worden hier verteld en dit zijn soms erg heftige verhalen. Neem als voorbeeld: Dat als je niet hard werkte dat je werd vermoord en ook kwam hij een oude vriend tegen, maar deze was helemaal gek geworden in het kamp en had zelfmoord gepleegd. En er is onderling ook veel verraad een voorbeeld hiervan is Willi Hammer iedereen in het kamp is bang voor hem, want hij martelt de mensen en in het speciaal vader.
5.Tussen de verhalen over het kamp door, wordt er ook over het gezin verteld. En je ziet dat door de verhalen van de vader de kinderen soms ook hele andere opvattingen hebben over hele simpele dingen dan andere kinderen bij hen in de klas. Dit gebeurd meestal op school, een voorbeeld hiervan is: Als de juf naar de ik-persoon komt om haar te vertellen dat ze een hele mooie tekening heeft gemaakt van een zwevende man. Hierop reageert het meisje dat hij niet vliegt maar hangt en dat gevangenen hier voor straf naar moeten kijken. Je ziet dat dit niet iets is wat een ander meisje op dis leeftijd zou tekenen. Maar je merkt dit niet alleen zijn kinderen, maar het heeft ook invloed gehad op zijn vrouw (Zijn vrouw heeft in de oorlog in angst afgewacht of har man weer levend terug zou keren dus heeft) een voorbeeld hiervan is dat ze heel boos word als haar zoon zegt dat hij had gehoopt dat zijn vader nooit was teruggekomen uit het kamp.  Je leest dus ook wat de ervaringen van vader in het kamp voor impact heeft op zijn hele gezin.
6.Tegenargument Er zullen mensen zijn die zeggen dat er alleen maar losse verhaaltjes zijn over het kamp, maar dat er verder niet echt een verhaallijn is, omdat het geen samenhangend verhaal is.
7.Weerlegging Maar ook al is elk hoofdstuk een ander verhaal, het heeft een ding gemeen en dat is het kamp. Ook zitten er bij die verhalen die hij verteld de reactie van zijn gezin en de impact die de verhalen en het verleden van hen vader heeft op het gezin en dat is eigenlijk de verhaallijn die tussen alle verhalen heen zit.


Mening:
Dit boek heb ik binnen 3 uur uitgelezen en dit was, (naast dat het niet een heel dik boek was) omdat ik het ook leuk vond om dit boek te lezen. Of het een waargebeurd verhaal is weet ik niet, maar alles is in ieder geval wel gebaseerd op de realiteit. Dit boek had korte hoofdstukken die steeds weer een ander vertellen en niet perse een grote verhaallijn, maar je zag wel hoe het gezin onder de geschiedenis van hun vader leedt. Allemaal dingen die voor alle andere leeftijdgenoten heel normaal waren dachten max, Simon en de ik-persoon heel anders over doordat zij zo waren opgevoed.

Samenvatting:
De vader van de ik-figuur, Jochel genaamd, heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Hij heeft in een kamp gezeten, omdat hij van joodse afkomst was en hij praat er nu nog voortdurend over. De vader zegt dat hij "kamp" heeft. Zijn kinderen (het ik-figuur, Max en Simon) vergelijken dat met een ziekte als waterpokken. De kinderen worden beïnvloed door de oorlogstrauma’s van hun vader. Als vader ‘s nachts niet kan slapen en rond gaat lopen, worden ook de kinderen wakker. Ze mogen niet zeggen dat ze honger hebben, want in het kamp werd pas echt honger geleden. Alles wat ze zeggen heeft hun vader veel erger gehad, ze hebben volgens hun vader een luizenleven. Alles wat vader doet en zegt heeft te maken met het kamp. De kinderen zijn op school ook veel met de oorlog bezig, dit is logisch, want ze horen niets anders. De lerares vindt dat ze de oorlog maar eens moeten afsluiten.
Als vader tbc blijkt te hebben moet hij naar een sanatorium. Tijdens de bezoekuren vertelt hij de kinderen over zijn onderduikadressen. Zo heeft hij samen met andere onderduikers op het platteland gezeten. Ze werden echter verraden door een naburige boer.
Wanneer vader genezen is van de tbc, mag hij naar huis. Zijn gezin wacht de hele dag op hem, want hij komt veel later dan verwacht. Hij durfde namelijk niet met de trein mee.
De ik-figuur gaat met haar vriendin, Nellie naar een kerkmis. Ze was er nog nooit geweest en ze gaat er ook nooit meer heen, want ze vindt dat haar vader veel meer heeft geleden dan Jezus. Vader vindt God een "rotzak", omdat hij in het kamp heeft toegekeken hoe iedereen werd doodgemaakt. Dit is een aanleiding voor een hevige ruzie met Max. Max zegt dat vader hem maar eens moet slaan, net als de SS-ers. Vader lijkt lamgeslagen na deze opmerking.
Max verwijt zijn vader ook dat hij niet is zoals de andere vaders. Die gaan namelijk voetballen met hun kinderen, terwijl zijn vader alleen maar over het kamp kan praten. Vader vertelt dat er in het kamp ook werd gevoetbald, maar dat de spelers soms na de eerste helft al begraven konden worden. Het is dus maar goed dat vader niet van voetballen houdt. Nu is Max onder de indruk: hij rent naar zijn kamertje en begint te huilen.
Op een dag mogen de ik-figuur en de andere kinderen van Jochel naar de bioscoop. Ze hebben een film over Odysseus uitgekozen. Ze bewonderen hem. De ik-figuur vindt dat vader evenveel te verduren heeft gehad als Odysseus. Allen zijn ze erg onder de indruk van het verhaal.
Ook vertelt vader dat hij iemand vermoord heeft in het kamp. Hij heeft daar spijt van en verwijt de kampbeulen dat ze hem veranderd hebben in een beest. De kinderen vinden niet dat hij een beest is, want beesten tonen geen spijt. Vader blijkt er toch geen spijt van te hebben dat hij iemand vermoord heeft, maar van de manier waarop hij dat heeft gedaan. Hij had het veel langzamer moeten doen, zodat zijn slachtoffer de doodsangst langer had gevoeld.
Na de bevrijding hadden de Engelsen de gevangen opgehaald. Ze werden naar een transitkamp gebracht. Daar was gebleken dat de gevangen hun schaamte voorbij waren: ze deden hun behoefte op het gazon. Toen vader eindelijk thuiskwam, wachtte moeder op hem. Hij werd enthousiast omhelsd. Moeder herinnert zich dat nog goed en de tranen lopen over haar wangen, terwijl de kinderen toekijken.

Monte Carlo

                                                      Monte Carlo - Peter Terrin
Mening: 
Het duurde in het begin erg lang voordat ik echt begreep waar het verhaal over ging. Dit kwam denk ik doordat de hoofdstukken erg kort waren en niet altijd in elkaar over gingen. Ook was het vertelperspectief niet altijd vanuit het zelfde oogpunt. Dit was allemaal erg verwarrend. Een ander iets wat me soms wat van het pad af bracht waren de stukken die over de auto gingen want daar heb ik nul verstand van. Verder vond ik het wel mooi om te zien hoe lang hij hoop bleef houden dat Deedee toch nog zijn naam zou noemen. Ook storend was het open einde maar ik denk dat hij hierbij zelf ook om komt in een auto-ongeluk.

Argumentatieschema over het boek Monte Carlo

Ik zou het boek Monte Carlo niet aanraden aan andere leerlingen

1.Ten eerste om dan maar bij het begin te beginnen, was het begin erg fragmentarisch. Dit houd in dat het verhaal heel erg broksgewijs was geschreven en het verhaal dus niet een lopend geheel is. Hierdoor was het vaak moeilijk om te begrijpen wat hier gebeurde en wie hier wat dacht. Om een voorbeeld te noemen het boek begon eerst met de zin het vuur is nog geen vuur, wat dus te maken had met het ongeluk wat we toen natuurlijk nog niet wisten. Daarna ging het over Jack Preston, toen over de prins en later weer over een vrouw in het publiek met een fotocamera, wat er voor zorgde dat het verhaal al heel verwarrend begon.
2.Omdat ik het dus moeilijk vond om te begrijpen waar het nu eigenlijk over ging en wat er gebeurde, heb ik eerst de samenvatting doorgelezen die ik op internet had gevonden. Dit maakte het lezen van het boek natuurlijk helemaal niet leuk, omdat ik wist wat er zou komen. Misschien als ik verder had gelezen dat het mij een beetje duidelijk was geworden, maar tot hoever ik was gekomen begreep ik er niets van. Dus pas nadat ik de samenvatting had gelezen vielen bij mij de puzzelstukjes een beetje samen.
3.Ook denk ik dat het boek stukken leuker is of in ieder geval beter te begrijpen is wanneer je een beetje verstand hebt van auto’s. Ik heb namelijk meerder keren gehad dat ik dacht waar heeft hij het dan nu over??? En dan kwam ik er later achter dat het dus over de auto ging.
4.tegenargument Het is een dun boekje met korte hoofdstukken, en ik denk dat leerlingen daarom snel voor dit boek zullen kiezen. Een hoofdstuk is meestal zo’n twee bladzijden lang en dit maakt dat je een boek snel uitleest. En daarom zullen leerlingen hier juist blij mee zijn en zou dit boek juist een aanrader zijn.
5.weerlegging Het is denk ik waar dat veel leerlingen van dunne boekjes houden, maar bij dit boek vind ik dat het een beetje anders ligt. Dit boek had ik namelijk niet eens zo heel snel uit voor de dikte van het boek. Dit kwam omdat ik door de korte hoofdstukken die steeds weer ergens anders over gingen heel snel mijn aandacht kwijt was. Ook was het mij dus niet altijd even duidelijk en moest ik dus erg vaak bladzijdes of zinnen overnieuw lezen en was mijn snelheid dus niet optimaal bij het lezen.
6.Wat ook erg onduidelijk is, is het einde van het boek. Ik had dus al gelezen in de samenvatting van internet dat het een open einde was. Maar ook had de schrijver van deze samenvatting geschreven dat hij dacht dat Jack Preston overleed. Dit is het stukje van de de samenvatting waar dit aan bod komt: “Op de dag dat de eerste mens op de maan aankomt gaat Jack samen met Ronny een ritje maken in zijn auto. Hij vraagt Ronny of hij tot twintig kan tellen bij een dodelijke bocht, Jack doet dit namelijk wel vaker maar weet dat dit maar 6 seconde kan gebeuren. Er wordt verder niks meer vertelt behalve dat Ronny naar het huis van een invalide vrouw en haar man toe gaat waar hij nooit voor 8 uur ’s morgens komt, dit is dus het einde van het boek.
Het einde van het boek is dus open, zeer waarschijnlijk is Jack ook verongelukt maar dat is dus niet bekent.” Doordat ik dit van te voren had gelezen begreep ik het einde enigszins, maar zonder deze informatie zou het einde voor mij abracadabra zijn.
7.ook was de hoofdpersoon Jack Preston heel vaag van karakter. Je begreep eigenlijk pas wat en waarom hij iets deed nadat hij het gedaan had.


Samenvatting:   https://maken.wikiwijs.nl/userfiles/2d46eb6875d7f69c708aab127ade16b12454dc12.docx

Monte Carlo

Het eerste deel van het boek vindt plaatst tijdens de Grand Prix van de Formule-1 in Monaco in mei 1968. Jack Preston werkt hier voor het Britse team. Terwijl Deedee, een beroemde filmster, de racecourse oploopt en richting de prins van Monaco toe loopt, die achter Jack staat, vliegt de Formule-1 auto in de hens. Jack werpt zijn lichaam over dat van Deedee en loopt daardoor brandwonden op. Uiteindelijk haalt de lijfwacht van Deede de twee van het asfalt af en wordt Jack naar het ziekenhuis in Monaco gebracht terwijl Deedee er zonder schrammetje vanaf komt. Tijdens dit voorval zit er een vrouw op de tribune die perongeluk met haar laatste foto een foto maakt van het moment waar Jack Deedee redt. 

Aldstead

De lijfwacht van Deedee is uiteindelijk degene die beschouwd wordt als de held, iedereen denkt namelijk dat hij Deedee gered heeft. Jack krijgt geen erkenning en wordt in geen enkel artikel over het voorval vernoemd. Nadat zijn wonden beter zijn geworder keert hij terug naar zijn woonplaats Aldstead in Engeland. Hier wil hij graag door met zijn leven voor het ongeval. Jack hoort niet van zijn oude werkgever terwijl dat wel verwacht. Wel schijnt zijn vrouw Maureen door zijn opgelopen littekens opgewonden te zijn. 

Het wordt aangekondigd dat Deedee gaat verschijnen bij een talkshow in Engeland en in de plaatselijke kroeg komt het hele dorp bij elkaar om te zien of Jack bedankt zal worden. Het dorp zag hem namelijk wel als een held. Dit gebeurd echter niet, er wordt alleen aangekondigd dat Deedee in een nieuw TV serie zal gaan spelen.  Jack schaft hier speciaal een kleuren TV voor aan en kijkt het programma uitvoerig. 

Niet alleen hoopt Jack te horen van zijn werkgever, hij droomt ook over werken voor Ferrari. Dat laatste gebeurd niet, wel hoort hij uiteindelijk van zijn werkgever. Alleen niet op de manier waarop hij gehoopt had, hij wordt namelijk ontslagen. Na deze tegenslag doet Jack een poging om in contact te komen met Deedee, hij wil namelijk erkenning voor zijn daden. Hij gaat drie dagen achter elkaar naar de opname set waar Deedee op dat moment verblijft maar hij spreekt haar uiteindelijk niet. 

Monte Carlo

Ongeveer een jaar gaat Deedee dood tijdens een auto ongeluk waarbij haar auto over vangreel heen gaat. Verder is de oorzaak niet helemaal duidelijk. Jack vindt dat er een ‘goddelijk evenwicht’ is: mensen krijgen evenveel als ze toekomen. Jack krijgt niet de erkenning van zijn heldendaad, maar Deedee wordt wel gestraft voor haar ondankbaarheid omdat ze hem niet bedankt heeft.

Op de dag dat de eerste mens op de maan aankomt gaat Jack samen met Ronny een ritje maken in zijn auto. Hij vraagt Ronny of hij tot twintig kan tellen bij een dodelijke bocht, Jack doet dit namelijk wel vaker maar weet dat dit maar 6 seconde kan gebeuren. Er wordt verder niks meer vertelt behalve dat Ronny naar het huis van een invalide vrouw en haar man toe gaat waar hij nooit voor 8 uur ’s morgens komt, dit is dus het einde van het boek.

Het einde van het boek is dus open, zeer waarschijnlijk is Jack ook verongelukt maar dat is dus niet bekent.

Gebr.

Gebr. Van Ted van Lieshout

Mijn mening:
Ik vond dit boek erg mooi, ik denk een van de mooiste die ik heb gelezen. Het is een boek wat je erg raakt. Het heeft te maken met de dood en over familie. Op sommige momenten in het boek ga je ook bij jezelf nadenken hoe dit bij jou is. Bijvoorbeeld wanneer Luuk leest dat zijn broertje maus erg graag met hem wilde praten maar dat hij steeds werd weggestuurd. Luuk deed dit niet om een verkeerde reden, maar maus vatte dit weer anders op. En dit doet je denken hoe het er bij jou thuis aan toe gaat. Het is ook een boek wat je blijft interesseren, want normaal kan ik weken over een boek doen en deze was dan ook niet heel dik maar had hem in een dag uit. Ik vond het heel mooi dat Luuk en maus ondanks dat maus dood was toch een soort van gesprek hadden doormiddel van het dagboek.

Argumentatie schema over het boek Gebr.

Ik zou Gebr. zeker aanraden aan andere leerlingen.

1. Het is een heel erg mooi boek wat je heel erg raakt dit kan komen door de thema’s dus homoseksualiteit, familie en de dood. Maar wat ook helpt om heel erg geraak te worden en mee te leven is dat je de gedachtes van de twee broers leest.
2. Want naast dat het een erg mooi boek is om te lezen, zitten er ook een soort van levenslessen in.
3. Het boek gaat natuurlijk grotendeels over de dood dit kan leerlingen helpen met het verwerken van de dood van iemand die je lief is. Je leest in dit boek dat iedereen een andere manier heeft om deze een plaats te geven of te verwerken. De moeder in dit stuk wil dit bijvoorbeeld doen door alles te verbranden wat van marius is om zo echt afscheid te kunnen nemen. Luuk wil dit juist niet hij wil zijn broer blijven herinneren en zijn vader die praat er liever helemaal niet over. Je kunt niet zeggen dat een van deze manieren slecht is, want je leert hier juist dat je eigen manier goed is. Dit kan misschien een grote steun zijn voor sommige leerlingen
4. Ook laat het boek je zien dat het ok is om anders te zijn.                                                                 Sub) In dit boek betekent anders zijn het zijn van homo. Dit waren de beide broers maar eisten dit niet van elkaar. Dit kwam doordat Luuk dacht dat hij anders was en durfde hier niet vooruit te komen. Pas toen hij zijn broertjes dagboek had gelezen kwam hij erachter dat het ok was om anders te zijn. En dat het goed was om er voor uit te komen dat hij homo was.       SubSub) ook valt de reactie mee wanneer Luuk zijn ouders verteld dat hij homo (dit omdat ze het al dachten), maar ik denk dat dit iemand erg kan helpen om uit te kast te komen. Want ze laten zien dat het ok is om anders te zijn en dat er meestal goed op gereageerd word.
5. Het boek liet mij ook erg nadenken over hoe ik dan bijvoorbeeld met mijn zus om ga en denk dat dit voor andere leerlingen wel hetzelfde is. Ik ging hier over nadenken, omdat Luuk eerst ook niet doorhad dat zijn broertje er heel erg mee zat dat hij nooit kon praten met zijn grote broer. En allemaal kleine dingetjes zoals het wegsturen uit zijn kamer hem toch erg dwars zaten. Misschien dat leerlingen hier door dit boek ook achterkomen en het nog kunnen verbeteren met zijn of haar broer of zus, omdat zij nog niet dood zijn.  Want vaak heb je dit zelf niet door, omdat jij het niet zo bedoelt. Om op het voorbeeld van het wegsturen te komen, Luuk stuurde Marius weg omdat hij bezig was met een tekening voor hem en dacht hier dus niet bij na.
6. Ook word de ziekte van Wilson onder de aandacht gebracht waar veel leerlingen denk ik nog niks tot weinig van af wisten, ik had er in ieder geval nog nooit van gehoord.                             Sub) Ook herkennen leerlingen misschien eerder deze ziekte deze ziekte wanneer zij deze symptomen zien. Marius trilde namelijk heel erg en zijn moeder nam hem mee van dokter naar dokter, zij vertelden hem dat er niks aan de hand was en dat het iets psychisch was. En nu jij door dit boek de symptomen weet en iets meer over de ziekte weet en dit komt helaas op je pad ben je er waarschijnlijk veel eerder bij dan Marius in dit boek.
7. Sommige mensen zullen misschien dat het een heel dun boek is.
8. Maar ik denk dat dit juist een voordeel is voor leerlingen waarvan lezen niet de grootste hobby is.                                                                                                                                              Sub) En naast dat het geen dik boek is, is het wel een heel mooi boek met een goede inhoud die je aandacht er goed bij houdt.

Samenvatting van scholieren.com https://www.scholieren.com/boekverslag/51575

1) Naam van de auteur: Ted van Lieshout
Titel : Gebr.
Uitgever : Van Goor
Druk : 1
Jaartal eerste druk: 1996
Plaats van uitgave: Amsterdam
Aantal pagina's: 118
Motto : Geen
Illustraties : Geen
Bijzonderheden voor/achterzijde: Geen.

2) Het is een psychologische roman.

3) Samenvatting: Gebr.:

Een half jaar na dat Marius sterft aan een zeldzame spijsverteringsziekte, besluit zijn moeder al zijn spullen te verbranden, om zo voor goed afscheid van hem te nemen.
Marius broer Luuk is woest en vindt de plannen van zijn moeder barbaars. Maar zijn moeder valt niet om te praten.
Luuk kan al Marius 's spullen niet redden, maar zijn gedachten en gevoelens wel. OP een middag sluipt hij naar zijn broers kamer en pakt zijn dagboek.
Zijn reddingsactie zal alleen succesvol zijn wanneer zijn moeder geen recht meer had om het dagboek te verbranden. Het dagboek moest meer van hem worden dan van zijn broer.
Hij zou er dus meer in moeten schrijven. En dat doet hij ook.
Beginnende waar zij broer gestopt was, schrijft hij wat er na Marius overlijden gebeurde.
Wanneer hij meer heeft geschreven dan zijn broer, stapt Luuk triomfantelijk naar zijn moeder en verteld haar over zij reddingsactie actie. Zijn moeder is echter niet onder de indruk en zegt dat ze de bladzijden waar hij op geschreven heeft er ook uit kan scheuren , dan kan het alsnog op het vuur.
Hierop besluit Luuk het dagboek van Marius te lezen en waar zij broer open plekken heeft gelaten schrijvend te reageren.
Dat hij echter zo met zichzelf geconfronteerd zou worden had Luuk niet gedacht.
Marius had ontdekt dat zijn broer homo was. Maar Luuk had alles steevast ontkend. Door het dagboek komt hij te weten dat hij niet de enige is die problemen heeft en zich eenzaam voelt. Ook Marius voelt zich meer aangetrokken tot jongens dan tot meisjes.
Marius schrijft hoe graag hij er met zijn grote broer over had willen praten, maar Luuk had hem altijd weggestuurd.
Nadat hij dat gelezen heeft voelt Luuk zich schuldig dat hij het verdriet van zijn broertje nooit gezien heeft. Pas toen Marius te ziek was om naar school te gaan, en alleen nog maar op bed kon liggen, besteedde hij tijd en aandacht aan zijn broertje.
Het lezen van zijn broertjes dagboek is als of Luuk een spiegel wordt voorgehouden.
Een kei harde confrontatie waarna hij weet dat het O.K. is om "anders" te zijn. En dat , of je nu op jongens of op meisjes valt, nooit alleen bent. Nadat hij het dagboek helemaal heeft gelezen rijst bij Luuk de vraag of het dagboek nou wel bewaard moet worden. Hij weet dat de enige manier om zijn geheim te bewaren is door het dagboek alsnog te verbranden.

Als zijn moeder al plechtig aan haar afscheidsritueel begonnen is, brengt Luuk haar het dagboek. Het enige dat zij zegt is : (Citaat : blz. 110)
" Ik ben helemaal nooit van plan geweest om dat dagboek te verbranden (..) als je me nou gewoon had gevraagd wat ik er mee van plan was, maar nee ". (Einde citaat )
Luuk beseft in één ogenblik wat hij moet doen. Zijn grootste gebaar had moeten zijn dat hij afstand deed van hun dagboek. Maar toen dat onmogelijk bleek te zijn kon hij nog maar een ding doen. (Citaat blz. 115)
" Als het dagboek met mijn geheim er in niet vernietigd wordt, dan moet mijn geheim vernietigd worden ". (Einde citaat)
Ter plekken vertelt hij zijn moeder dat hij homo is. Tegen zijn verwachting in reageert ze heel rustig en keurt ze zijn voorkeur voor jongens niet af.
Hiermee zijn de gebeurtenissen rond het dagboek van Marius , dat als een spiegel diende voor Luuk, afgerond.

4) LUUK
Luuk heeft zich zo lang als hij zich kan herinneren anders gevoeld dan andere jongens. Hij trekt zich terug en wordt zo alleen nog maar meer een buitenbeentje. Pas op zij 13 weet hij aan dat "anders zijn " een naam te geven. Hij is homoseksueel en hij weet het zeker.
Er groeit een enorme angst bij hem voor de reactie van zijn ouders. Hij niet alleen homo, maar nu dat Marius dood is, ook hun enige hoop op kleinkinderen.
Het dagboek van Marius haalt hem uit zijn isolement en laat hem zien dat hij is wie hij is en dat hij daarvoor, tegenover niemand, verantwoording voor hoeft af te leggen.

5) MARIUS
Marius lijdt aan de zeldzame spijsverteringsziekte Wilson, die door jarenlange nalatigheid van artsen, hem fataal is geworden. Deze ziekte zorgde er voor dat beetje voor beetje zijn hele lichaam ongecontroleerd begon te schokken en beven. Marius was op school een populaire jongen en niet alleen onder de meisjes. Alex zijn beste vriend is verliefd op hem en marius ook op hem. Marius wil graag met Luuk praten over zijn gevoelens voor jongens, zeker als hij toevallig ontdekt dat Luuk ook homo is. Maar Luuk schijnt nooit tijd en zin te hebben tot het laatste moment. Maar dan is het eigenlijk al te laat. Marius' ziekte maakt het hem haast onmogelijk om te praten.

6) Het boek is in de ik-figuur geschreven. We zien de gebeurtenissen door de ogen van Luuk. Als Luuk in het dagboek van zijn broertje leest, hebben we te
maken met een meervoudig ik-perspectief.

7) Het verhaal heeft een chronologisch opbouw met hier en daar terugblikken en een enkele flashback. De schrijver heeft veel afwisselend gebruik gemaakt van scènisch en panoramisch vertellen, vooruit en terugwijzingen. Ik heb 1 hoofd verhaallij kunnen ontdekken en 2 ondergeschikte verhaallijnen.
Verhaallijn nr. 1 : Luuk's handelingen en gedachten
Verhaallijn nr. 2 : Dat is het geen dat Marius geschreven heeft.
Verhaallijn nr. 3 : Wanneer Luuk in het gedeelte van het dagboek schrijft waar Marius ook heeft geschreven.

8) Gebr. is de afkorting voor gebroeders.

9) Homoseksualiteit is volgens mijn het hoofd thema met als een zeer belangrijk motief ziekte, medische nalatigheid en het overlijden van dierbare. Marius en Luuk hebben allebei gemeen dat zij homoseksueel zij. Voor Marius dood is het onderwerp, voor Luuk, te gevoelig om over te praten. Na de dood van zijn broertje, en met behulp van het dagboek, wordt het onderwerp wel "bespreek baar". Het is te laat om het er met Marius over te hebben maar dat vormt juist de aanzet voor Luuk dat hij het durft om aan zijn ouders te vertellen. Het thema en de verschillende motieven blijven door het hele boek zichtbaar een rol spelen.
Luuk's homoseksualiteit > eenzaamheid > confrontatie > haalt hem uit zijn isolement

Marius' " " + ziekte > eenzaamheid > dood

10) Ik vond het een mooi boek om te lezen omdat verschillende onderwerpen duidelijk en met sfeer behandeld worden. Er vindt en duidelijk ontwikkeling plaats bij de hoofdpersoon.
Door de inhoud van het verhaal en de manier van vertellen raak je betrokken bij het probleem van de personages.

11) Ik heb het boek op aanraden van een vriendin gelezen.

12) HET ONDERWERP  
Ik vind het een interessant onderwerp, omdat er vaak nog met zoveel minachting wordt neer gekeken op mensen. Zelfs als het, net als in dit geval, niet zo is , bestaat er bij veel mensen de angst voor negatieve reactie van hun omgeving, als ze hun seksuele voorkeur bekend zouden maken.
Het onderwerp pas voor zoverre in mijn belevings wereld dat je altijd wel mensen kent die voor wat voor reden dan ook het moeilijk vinden om zichzelf te accepteren, of aan andere mensen hun voorkeur bekend te maken juist vanwege deze negatieve reacties.
Het onderwerp heeft me er nog een keer op gewezen hoe kwetsend en of beangstigend, een langs-je-neus-weg gemaakte opmerking, kan zijn voor iemand.
Ik vind het onderwerp diepgaand behandeld.

13) DE GEBEURTENISSEN:
De gebeurtenissen zijn logisch uit elkaar voorkomend en goed met elkaar in verband te brengen. De gebeurtenissen waren zo beschreven dat ik ze goed voor me kon zien. Het boek bleef van het begin tot het einde boeiend en had voor mij een bevredigend einde.

14) DE COMPOSITIE:
Het boek komt gelijk op gang. Omdat de schrijver je laat weten dat Luuk zijn broertje is kwijt geraakt, maar niet hoe. Dat kom je pas veel later te weten, en dat maakt de lezen nieuwsgierig.
De opbouw van het verhaal is makkelijk en er zijn geen overbodige of losstaande stukken. Het boek kent een grote afwisseling tussen scènisch en panoramisch vertellen maar dit houdt het verhaal juist interessant. Hoewel er volgens mij verschillende verhaallijnen door
elkaar lopen had ik er geen moeite mee de gebeurtenissen te blijven volgen.

15) DE PERSONAGES:
De personages waren zo geschreven dat ik ze goed voor me zag en me in hun problemen kon indenken. De personages reageerden soms voorspelbaar maar in de meeste gevallen niet. Een opmerkelijke uitspraak, of liever een beredenering van Marius vond ik: (citaat blz. 14)
(Luuk denkt terug aan wat Marius ooit over de hemel zei.)
' Als je om acht uur 's morgens vraagt waar de hemel is, wijzen ze naar boven, ' zei je eens.
'Vraag je het om acht uur 's avonds nog een keer, dan staan ze wéér naar boven te wijzen, maar dan is de aarde wel mooi een halve slag gedraaid, dus wijzen ze precies de andere kant op. Ze weten het dus niet en wijzen maar in het wilde weg.'
De hemel is misschien rondom,' stelde ik voor.
Dat moet dan in elk geval voorbij Pluto zijn en dat is te ver,' ze jij,
'want als God ons geschapen heeft naar Zichzelf, dan kan Hij óók niet verder kijken dan Zijn neus lang is.' (einde citaat.)

5) HET TAALGEBRUIK:
Ik vind dat het boek mooie geschreven is. Het taalgebruik was eenvoudig en ik had er geen moeite mee. De verhoudingen tussen beschrijvingen, dialogen en weergaven van gedachten en gevoelens waren in evenwicht en plezierig om ter lezen.

Ventoux

Ventoux

Mening

Lezen is niet mijn grootste hobby dus daarom doe ik het ook niet zo vaak, maar als ik dan moet lezen kies ik het liefst ook een boek wat me echt leuk lijkt. Ik heb voor Ventoux gekozen, omdat ik een klein stukje van de film had gezien en dat leek me al erg leuk. Mijn verwachtingen waren dus ook best hoog voor dit boek. Een ding wat ik altijd leuk vind is als het vanuit iemand word verteld in dit geval dus Bart, omdat je dan ook krijgt te weten wat diegene denkt en ook dingen komt te weten die alleen hij op dat moment weet. Ik vond het een leuk boek en dat komt denk ik vooral, omdat ik zelf ook op de Mont Ventoux ben geweest en het racefietsen mij ook wel interesseert. Als ik eenmaal in het boek zat kon ik ook altijd heel veel bladzijdes lezen, omdat je steeds weer achter nieuwe dingen kwam dat maakte het een erg fijn boek om te lezen. Ik vind dit tot nu toe het leukste boek! 

Samenvatting

De hoofdfiguur van de roman heet Bart Hoffman, hij is misdaadverslaggever van de Volkskrant.  Hij is 48 jaar oud en geboren in het Gelderse Zutphen. Hij heeft een grote passie voor wielrennen en was eerst sportverslaggever. Het heden speelt in de zomer van 2012.

Hij leeft gescheiden van zijn ex-vrouw Hinke met wie hij op 24 jarige leeftijd is getrouwd en bij wie hij een dochter Anna heeft die inmiddels 21 jaar is geworden en met wie hij een goed contact heeft. Ook zij houdt wel van wielrennen en ze weet er veel van. Wanneer hij een keer met haar in Noord-Holland (hij woont namelijk nu in Alkmaar) met haar gaat fietsen , praat hij over een vreemd toeval. Een van zijn vroegere vrienden André heeft hij pas in de rechtszaal ontmoet, omdat hij verdacht werd van cokehandel. Hij werd overigens wel vrijgesproken. Een andere vriend Joost Walvoort is genomineerd voor de Spinozaprijs voor zijn wetenschappelijke verdiensten. Bart zoekt via de telefoon contact met Joost en hij wil weer eens met hem afspreken. Bart zoekt eerst in Rotterdam André op die een heel jonge Russische vrouw Ludmilla heeft. Die lijkt op een vriendin Laura die ze vroeger allemaal gekend hebben. Ze gaan samen een rondje Rotterdam en omstreken fietsen. En later doet hij dat bij Joost. In Zutphen bezoekt Bart ook een andere vriend David, die van Surinaamse afkomst is. Ook hij hoorde tot een vriendenclub van vroeger. Hij runt een reisbureau.

Tot die vriendenclub behoorde ook Peter Seegers, die op een dag is komen aanvaren met zijn vader in een drijvend bordeel. Zijn vader was getrouwd met de Russische Olga. De boot ‘Sweet Lady Jane’ werd in de IJssel afgemeerd en kreeg veel klanten uit de omgeving. Peter kwam bij de andere vrienden op school. Hij is een jonge dichter en past  eigenlijk niet zo bij de hoerenboot. Zijn gedichten sieren echter de wand van de boot. In 1981 maken de vrienden ook kennis met Laura van Bemmel: stuk voor stuk worden ze verliefd op haar, ook Bart. Laura is een jaar jonger dan de anderen: ze is in 1965 geboren.

Laura’s ouders behoorden tot een kleine, maar strenge kerk in Zutphen, maar Laura probeert zich daaraan te ontworstelen. “Ze kunnen het geloof niet bij me naar binnen slaan”, zegt ze tegen de vrienden. Het meest lijkt ze zich aangetrokken te voelen tot de dichterlijke Peter, wiens gedichten ze meteen lijkt te snappen. Ze geeft hem ook adviezen. Hij brengt een bundel “Gedichten voor Anna” uit, die eigenlijk gedichten voor Laura zijn. Laura beschouwt zich als zijn muze. De bundel wordt een groot succes. Bart betrapt echter Joost ook een keer met Laura en Bart hoort dat Laura ook een keer met André een concert bezoekt. Kortom, Laura heeft iedereen in de vriendenkring ingepalmd. Ze kijken ook vaak met zijn allen naar films.

Diezelfde  Laura neemt in het verhaalheden als Laura Guazzi ineens na zoveel jaar contact met  Bart op. Ze wil hem en de anderen ontmoeten: ze heeft een theatercongres in Avignon en dertig jaar na dato wil ze weer iets met de mannen van de Mont Ventoux. De vrienden vinden dat wel leuk. Intussen krijgt Joost de Spinozaprijs uitgereikt voor zijn wetenschappelijk onderzoek. De vrienden besluiten dan om naar Frankrijk te gaan en de beruchte berg opnieuw te gaan bestrijden en om Laura te ontmoeten.

Het verleden
In 1982 was bij de vrienden ook het idee opgekomen om  te gaan fietsen in Frankrijk. Joost  die natuurkundige kennis heeft, heeft uitgerekend hoeveel minuten hij er met zijn gewicht en met zijn fiets over moet doen. Hij zal er minder dan twee uur over doen om de berg te beklimmen. Ze gaan er wel voor trainen.  André heeft een vader die aardig kon wielrennen en hij wil ook mee. Ook Peter die niet zo sportief is, wil mee naar de Ventoux. Hij is geïnspireerd door het gedicht van Jan Kal over de berg.  Joost en Bart gaan met de Golf van zijn ouders op weg naar Frankrijk. De anderen zullen nakomen. Ze oefenen onderweg onder andere in Zuid-Limburg,  maar ook bij de andere bergen die ze onderweg tegenkomen. Bart krijgt onderweg visioenen onder andere van Laura die in een sexy, rode bikini hem staat aan te moedigen. Het zijn hallucinaties op grote hoogte, zegt Joost. Later komen ze David, André, Peter en Laura tegen op een camping in de buurt van Ventoux. De volgende dag gaan alle vrienden iets doen en Laura blijft met Bart alleen achter op de camping. Ze gaan met elkaar voor het eerst naar bed. De volgende dag gaan ze fietsen op de berg. Joost, Bart en Peter gaan op de fiets. André zit met David bij Laura in de auto. Bart is in vorm en laat eerst Peter en daarna Joost achter. Bart is als eerste boven tot ergernis van Joost, die zijn dag niet heeft. Veel later komt Peter aangezwoegd. Hij heeft tijdens de beklimming een parlandogedicht gemaakt. Het thema is heimwee naar treurigheid en de schoonheid van onvervulbare wensen. Daarna stort hij zich in de afdaling, maar die wordt hem fataal. Hij valt en  is op slag dood en hij wordt overgebracht naar Nederland. Laura is niet eens bij de begrafenis. Ze verdwijnt naar Italië. Peters vader sterft kort daarna en daarna verdwijnt diens moeder Olga spoorloos.

 In 2012 maakt Bart aan zijn dochter Anna duidelijk hoe ze aan haar naam gekomen is. Hij vertelt haar over Peter Seegers. Hij vertelt haar ook over zijn liefde voor Laura. Anna zegt dat ze op dit moment ook verliefd is. De vrienden besluiten wel te trainen voor hun tweede rit naar de top. Tijdens zo’n ritje wordt opgehaald dat Bart seks heeft gehad met Laura voordat hij de eerste beklimming deed. Bijna alle vrienden hadden het wel geweten of aangevoeld. Dan vertelt Joost dat Peter en Laura er ook op los neukten en dat het heus niet allen zijn muze was geweest.

Ze gaan met zijn allen  ook naar het graf van Peter kijken en André versiert de steen van de jongen met het wielershirt en petje van zijn vader. Ze maken daarvan een foto: van de vriendengroep van vroeger  ontbreekt daar alleen Laura.  Intussen is in de Amerikaanse media  gemeld dat Joost mogelijk fraude heeft gepleegd bij zijn meetresultaten in de natuurkunde waardoor hij ten onrechte de Spinozaprijs heeft gekregen.  Hij zet zijn advocaat erop, maar het ziet er niet al te gunstig uit. De lezer weet uit de houding van Joost af te leiden dat hij inderdaad gefraudeerd heeft.

De volgende dag komt ook dochter Anna met haar nieuwe vriend Lennard op bezoek: hij is groot en een basketballer. Bart vertelt over de foto van de proloog en hij vertelt Anna dat hij toen op de dag voor de beklimming met Laura seks heeft gehad. Bart  maakt een afspraak met Laura: ze is nog even mooi als dertig jaar geleden. Ze is gekomen uit Avignon en heeft er een stuk geregisseerd: Il Retorno (de terugkeer, wat natuurlijk wel  symbolisch  voor de vrienden). Het is een melancholische aangelegenheid. Ze nemen afscheid en ze zegt dat ze naar de Mont Ventoux zal komen.

Intussen heeft ook De Telegraaf gemeld dat Joost een oplichter is. Hij is woedend, maar schaamt zich zo dat hij de benen neemt. Maar hij komt de volgende morgen terug met Laura. Ze gaan die avond met elkaar eten en ze willen graag weten wat zich precies heeft afgespeeld op de dag voor Peters dood. Via via horen ze dat Peter eigenwijs destijds  is geweest en een verkeerd som lijm gebruikt heeft voor het plakken van zijn tubes. Door de warmte zou die lijm heel snel gesmolten zijn, waardoor een dodelijke afdaling onvermijdelijk bleek.

Laura heeft het gedicht nog bewaard dat Peter na zijn beklimming had geschreven en op de top had voorgedragen. Ze vertelt echter dat Peter ook een heel andere, zwarte kant heeft gehad. Ze vertelt over de film “The Night Porter” met Dirk Bogarde en Charlotte Rampling. Hierin gaat een oude SS’er met een jong Jodinnetje Lucia naar bed: seks en macht staan in een bepaalde verhouding tot elkaar. Peter had Laura namelijk  opdracht geven met Bart naar bed te gaan. Joost en Bart krijgen daarna nog ruzie en Bart slaat Joost met een schilderij op zijn kop.  Opnieuw loopt die weg, maar hij keert de volgende dag toch terug om de tocht te ondernemen. Bart en Laura zijn weer heel intiem  geweest, maar uiteindelijk wijst ze zijn hand terug die op zoek was naar seks.

De beklimming  van de dag daarna wordt zwaar: André fietst nu ook mee in een trui van zijn vader en  op de fiets van zijn vader. Voor David is de tocht al heel snel te zwaar en hij stapt in de bezemauto bij Laura. Bart heeft het moeilijk  en hij begint te hallucineren: hij praat tegen zichzelf en hij ziet op een gegeven moment Peter voor zich rijden. Hij neemt zich voor het boek te schrijven dat hij van plan was. André en Bart rijden samen naar boven: Joost blijft wat achter. André draagt op de top zijn voltooide  tocht op aan zijn overleden vader. De vriendschap blijkt ineens weer hechter. Dan komt nog een verrassing. Laura komt naar het restaurant waar ze op de goede afloop wat gaan drinken met een jonge man aan haar arm naar hen toe. De man is blind. Hij heeft de lieve ogen van Olga. Voor hen staat Peter, blinde Peter. Het is de zoon die uit de relatie tussen Laura en Peter is ontstaan, Willem. Het is de reden dat Laura direct na het ongeluk met Peter de benen had genomen.

Ze rijden opnieuw met zijn zessen naar de plek waar Peter gestorven is. André trekt het wielershirt van zijn vader uit en drapeert het om het paaltje waardoor Peter is gestorven. Ze vormen een kring  van vrienden. Een felle windstoot maakt het shirt los en het dwarrelt het dal in.

Epiloog

In Zutphen is Caffé De Vriendschap het decor van de boekpresentatie; het hangt vol met afbeeldingen die te maken hebben met de beklimming van de Mont Ventoux. Het café is in handen van Joost, André en David. Er is een foto van zes jonge mensen  die een kring vormen. Laura en zoon Willem zijn er en Anna.  Joost neemt het woord en heet iedereen welkom. Hij vertelt dat Bart Hoffman zijn eerste boek heeft geschreven: Spinoza demarreert. Bart memoreert aan de situatie van dertig jaar geleden en wil Laura het eerste exemplaar overhandigen. Dan komen ze allemaal nog een keer op het podium en toasten op de vriendschap. Willem neemt daarbij de plaats van zijn vader Peter in. 

https://www.scholieren.com/boek/12565/ventoux/zekerwetengoed

   

Het bittere kruid

Het bittere kruid

Mening

Dit boek kun je niet goed of slecht vinden, omdat het een echt gebeurd verhaal van iemand is. Ik houd van dit soort boeken, want zoals al in de vorige zin staat is alles wat je leest waargebeurd. Dit vind ik altijd fijn, want hierdoor ga je heel snel echt met de schrijver meeleven en ga je ook sneller denken: Wat als mij dit overkwam? Het  boek is vergelijkbaar met het Achterhuis, want ze gaan beide over de jodenvervolging alleen was dit boek geen dagboek en veel dunner. Ook is het boek minder bekend waardoor je niet weet hoe het boek eindigt dat leest alweer heel anders dan bij het dagboek van Anne-Frank, omdat ik daar al wist hoe het boek eindigde. 

Samenvatting

Het verhaal begint in 1939 als de Duitsers Nederland binnenvallen. De vrouwelijke ik-persoon komt met haar ouders in Breda terug. Ze waren net tijdelijk geëvacueerd vanwege de inval. Haar vader vindt niet nodig dat ze onderduiken, ook al is haar familie Joods. De ik-persoon denkt echter terug aan de tijd toen ze jonger was en denkt aan hoe ze toen al gepest werd omdat ze van Joodse afkomst was. De ik-persoon wordt ziek en tegelijkertijd verhuist de familie naar Amersfoort, waar al haar broer en diens vrouw Lotte wonen. Op een dag komt vader thuis met sterren die alle Joden dragen moeten. Ze zijn allen blij met deze gebeurtenis.

Het blijft echter niet bij alleen sterren; vader en Dave krijgen een oproep voor een werkkamp. Ze gaan niet, omdat vader een huidaandoening heeft en Dave net doet alsof hij een ziekte heeft door iets te gebruiken dat in een vreemd flesje zit. Op een gegeven moment komt het buurmeisje, die niet Joods is, van de ik-persoon langs en zegt dat ze een aantal spullen van de ik-persoon mooi vindt. Die antwoordt daarop dat het buurmeisje ze mee kan nemen, omdat zij er waarschijnlijk toch geen gebruik meer van kan maken. Nog steeds duiken ze echter niet onder, ondanks alle razzia’s die plaatsvinden, waar zelfs de zus van de ik-persoon bij opgepakt wordt. Weer komt er een oproep, maar nu voor allen. De ik-persoon, Dave en Lotte komen er onderuit met behulp van de dokter, die de ik-persoon en Dave nog steeds ziek verklaart, hoewel ze dat eigenlijk niet zijn. Lotte mag dan blijven om hen te verzorgen. Vader en moeder moeten wel weg. Zij gaan naar een getto in Amsterdam. 

Op een dag besluit de ik-persoon om haar ouders op te gaan zoeken in Amsterdam ook al was dat in die tijd levensgevaarlijk geworden voor Joodse mensen. In Amsterdam aangekomen besluit ze daar een tijdje te blijven. Tijdens haar bezoek komt er echter een inval in haar ouderlijk huis. Haar ouders worden opgepakt, de ik-figuur niet omdat ze nog net door de achterdeur kon ontsnappen. Helaas hangt haar jas dan nog in het huis met daarin haar identiteitspas. Daardoor weten de Duitsers alles van haar wat ze weten moeten en is de ik-figuur haar leven dus niet meer zeker. Ze laat nu haar haar verven en ondergaat als het ware een metamorfose. Dan besluit om naar Dave en Lotte te gaan. Weer gaat ze met de trein, nu naar Utrecht. Lotte en Dave worden echter opgepakt op het station en de ik-persoon is nu dus nog in haar eentje over. Ze gaat maar weer naar Amsterdam en daar helpt Wout haar een onderduikadres te vinden. Gedurende het einde van de oorlog wisselde de ik-persoon nog een aantal keren van onderduikadres.

Na de oorlog besluit de ik-persoon haar en oom en tante op te zoeken in Zeist (Die oom en tante zijn tijdens de oorlog niet opgepakt omdat da familie van haar tante niet-joods is). Daar ziet ze haar oom bij de tramhalte staan en ze is dus blij dat hij haar opwacht (Dat doet hij echter niet alleen op die dag, maar op elke dag van de week). Tenslotte gaat ook die oom nog dood. 

Het Achterhuis

Het Achterhuis - Anne Frank

   

Mening:
Ik vind het Achterhuis een heel mooi boek en dat komt vooral, omdat het zo echt is dus je weet dat alles wat je leest echt is gebeurd. Natuurlijk weet je er ook al heel veel van door andere mensen en van de geschiedenisles, maar toch moet je dit boek hebben gelezen. Het is geen spannend boek, want je denk niet constant van: 'Hoe zou het eindigen?' 'Wat zal er gebeuren?' Dit komt natuurlijk, omdat we dit allemaal al weten. Ook vond ik het een mooi boek, omdat Anne Frank ongeveer dezelfde leeftijd heeft als ik en dan ga je denken van wat als ik daar ondergedoken zat terwijl je op die leeftijd leuke dingen moet doen en dus nog meer met haar meeleven.

Samenvatting:
Anne Frank, een Duits joods meisje, is met haar 
ouders en zus naar Amsterdam gevlucht. In 1942, op haar dertiende verjaardag, krijgt ze een dagboek cadeau. Op deze dag schrijft ze voor het eerst in het boek. Ze verslaat haar belevenissen in de vorm van brieven die ze aan een denkbeeldige vriendin, Kitty, schrijft. In de eerste weken na haar verjaardag gaat ze nog naar het joods Lyceum in Amsterdam, maar al snel moet ze, samen met h haar familie, onderduiken. Ze betrekken het achterhuis van het kantoorpand, waarin haar vader, Otto Frank, heeft gewerkt. Door middel van een boekenkast worden ze van de buitenwereld afgesloten. Het werk in het kantoor gaat gewoon door, dus de onderduikers moeten overdag muisstil zijn. Zo mag de wc niet doorgetrokken worden. Na een week komt de familie van Daan (hun werkelijke naam is Van Pels) bij hen inwonen. Vier maanden later volgt Pfeffer, een tandarts, die in werkelijkheid Albert Dussel heet. Anne moet haar kamer met hem delen, maar ze vindt hem helemaal niet aardig. Via de radio, die ze 's avonds beluisteren, horen ze berichten over het verloop van de oorlog. De spanning is te snijden met zoveel mensen in zo'n kleine ruimte en Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en mevrouw van Daan. De enigen met wie Anne kan praten zijn haar vader en Peter van Daan. Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: meneer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler wordt Kraler genoemd. Dan zijn er nog de dames Miep Gies, die Miep van Santen wordt genoemd, en Bep Voskuijl, voor de onderduikers Elli Vossen. Op 4 augustus 1944 vallen de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en wanneer de Russen dat kamp naderen, worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beiden aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Kleiman en Kugler, die ook opgepakt zijn en in Nederlandse kampen zijn ondergebracht, keren na de oorlog terug naar Amsterdam.
Ik heb deze samenvatting van: www.scholieren.com 

personages:
De hoofdpersoon van dit is boek is natuurlijk Anne Frank. Anne Frank moet samen met haar familie onderduiken voor Hitler en zijn aanhangers, omdat de familie Frank joods is. Hitler en zijn aanhangers zijn dus de tegenstanders van Anne. Als ze ondergedoken zitten in het achterhuis krijgen ze spullen van meneer Koophuis (meneer Kleiman), Kraler (meneer Kugler, Miep van Santen (Miep Gies) en Elli Vossen (Bep Voskuijl). Dit ging meestal om eten en boeken, door deze hulp konden ze blijven leven in het achterhuis en zouden ze voorlopig veilig zijn. Dit zijn dus de helpers van het probleem van Anne namelijk het schuilen voor Hitler. Deze rollen blijven het zelfde.

Annelies Marie Frank oftewel Anne Frank.

 
Anne is naar mijn mening een mooi meisje je kunt aan haar zwarte haren misschien zien dat het een joods meisje is, want dat was vaak zo. Ook lijkt het mij een heel vrolijk meisje als je op google afbeeldingen de naam Anne Frank intikt zul je geen foto tegen komen waar ze niet met een grote glimlach op staat.
Ze was erg slim en heel erg leergierig. Toen ze aan het onderduiken waren wilde ze niet stoppen met leren, omdat ze dan achter zou lopen als de oorlog voorbij was. Ze las veel boeken en was dan soms ook wel chagrijnig dat ze sommige boeken niet mocht lezen, omdat ze er nog te jong voor was. Ik denk dat ze deze eigenschappen vooral van haar zus heeft. Margot Frank was erg slim en al wat ouder dan Anne en was denk ik een soort voorbeeld voor haar.

De hoofdpersoon (Anne Frank) is een karakter, want je weet wat ze denkt en hoe ze zich voelt.
De tegenstander (Hitler) is meer een type denk ik, omdat er in het boek niet veel over wordt gesproken maat toch wel bekend staat als slecht.
De helper (die de familie hielpen met onderduiken) ook meer een type en in tegenstelling bij de tegenstander weten we van de helper dat het goede mensen zijn.

Mindmap:

Do-It-Yourself:
Nee, dat kon niet. Het briefje kon niet van haar ouders zijn. Ze had 16 jaar helemaal niks gehoord van haar ouders waarom zouden ze nu dan wel een berichtje sturen. Nee het was vast gewoon naar de verkeerde gestuurd en gooide het briefje weg. Toch dacht ze na dit geheimzinnige wel erg veel aan haar ouders, ze had er eigenlijk nog nooit zo erg over na gedacht, maar ze kreeg ineens zoveel vragen. Waarom moest ik naar een weeshuis? Wilden ze me niet? Zijn ze misschien overleden na een heftig ongeluk? en nog vele andere vragen volgden. Natuurlijk kon ze op geen van de vragen een antwoord krijgen. Ze ging nog even lezen voor het slapen gaan om de gedachten over haar ouders te laten bezinken en ging daarna slapen. De wekker ging de volgende dag zoals elke dag weer om 7 uur en om 8 uur had Lilian weer privéles. Dit keer hielp ze maar even bij het oppassen op de kleinere kinderen, want ze wilde graag een lange wandeling maken om nog even te kunnen denken over het briefje. Ze ging op haar favoriete plekje zitten. Een bankje in het bos waar ze uitzicht had op een mooi weer en waar als de zon scheen je de zonnestralen heerlijk op je gezicht voelde. Ze hield ervan om naar de eenden en vogels te kijken ook de baasjes die achter de honden aan renden, omdat ze weer in het meer gingen zag er altijd leuk uit. Het was dus een fijne plek om tot rust te komen en om even lekker over alles na te kunnen denken in alle rust, want de kleine kinderen zijn leuk, maar soms is een moment stilte ook wel even lekker. Ze dacht niet zozeer over alleen het briefje, Ze had al best wel lang niks meer van Rachel gehoord en daar baalde ze best wel van, want zelfs via de brieven kon ze alles aan Rachel kwijt. Ze ging na of ze iets verkeerds of gemeens in de brief had gezet, maar ze zou niet weten wat. Ze ging maar weer naar huis toe, want het werd al weer een beetje donker en was het dus al bijna etenstijd. Onder het eten werd er veel gelachen een van de jongere kindjes was in slaap gevallen in de macaroni en toen hij wakker werd had hij een heel mooi oranje neusje, een heel mooi gezicht! Na het eten checkte Lilian toch nog even de post misschien was er dan toch nog wel een briefje van haar ouders of misschien wel van rachel! Helaas geen briefje van haar ouders, maar gelukkig wel een van Rachel. In haar brief stond:

Hee Lilian,

Sorry dat ik zolang niks van me heb laten horen maar de postzegels waren op.

Ik mis je heel erg en wil je heel graag weer zien.

En ja, omdat ik je zo graag wil zien heb ik het een en ander geregeld.

Het heeft me een paar zweetdruppels gekost, maar het is me gelukt!

Volgende week is het mei vakantie en hoef ik dus niet naar school toe.

Ik heb het eerst aan mijn pleegouders gevraagd en die hebben direct naar de zussen gebeld om te vragen of ik dus een week bij jou kan blijven slapen. 

Mijn pleegouders vonden dit een heel leuk idee en hebben de zussen overgehaald.

Dussss ik zie je volgende week!

Kusjes Rachel

De Eetclub

                           De Eetclub - Saskia Noort 

Mening:

Ik vond het een leuk boek omdat ik wilde doorlezen om te weten wat er was gebeurd. Het duurde wel heel lang voordat je wist wat er was gebeurd, maar ondertussen bleef het spannend, want het was niet alleen Evert die was overleden op een mysterieuze manier, maar ook Hanneke was later dood gevonden voor een hotel in Amsterdam waarvan ze ook niet wisten hoe. Ondertussen gaven ze steeds wat informatie vrij maar het bleef tot het laatste moment spannend en dat maakt het een leuk boek om te lezen. Het was soms wel moeilijk als ze van het heden weer naar het verleden gingen en andersom, maar het was goed te volgen. En dus een leuk boek! ik vond dit boek leuker dan het gouden ei, omdat het meer was dan alleen de moorden maar ook over het leven gaat en dan vooral over het ouder worden. Het beeld wat je van mensen kan hebben en dat het uiteindelijk heel anders is.

Samenvatting:

Karen van de Made vertrekt met haar man Michel, dochters Sophie en Annabelle van de grote stad(Amsterdam) naar het dorp. Daar doet ze na verloop van tijd steeds meer vriendschappen op. Het zijn bij elkaar ook allemaal stelletjes. De vijf echtparen richten een vriendenclub op, genaamd ‘De Eetclub’, bestaande uit Karen, Michel, Babette, Evert, Patricia, Simon, Angela, Kees, Ivo en Hanneke. De ‘vrienden’ houden de uiterlijke schijn van hun ‘succesvolle leven’ voor elkaar op en verdedigen het succes en het geluk tegen elke prijs. Iedereen is verbonden met elkaar door het werk van de mannen, die allemaal afhankelijk zijn van Simon, die met veel geld o.a. verkregen door het exploiteren van sekslijnen, investeert in de bars en restaurants van Kees, de zaak van Michel (de man van Karen), partner in de zaken van Evert en dan is er nog Ivo, de accountant van het bedrijf (hij is de man van Hanneke).

Op een koude winternacht gaat de villa van Evert en Babette in vlammen op. Babette en de twee kinderen overleven op het nippertje deze ramp, maar Evert overlijdt. 
Karen vangt Babette bij haar thuis op, maar langzaam maar zeker komt ze erachter dat de vriendschappen minder voorwaardelijk zijn dan ze lijken en dat bepaalde mensen zelfs belang hebben gehad bij de dood van Evert. 
Zo zochten de vrienden troost bij elkaar op de avond na het incident. Op diezelfde avond vertrok Hanneke na een woede uitbarsting. Ivo ging haar vrijwel meteen achterna. Uiteindelijk wordt ze weer gevonden, maar het blijft slecht gaan met haar en Hanneke blijft nog steeds aan de drank.
Karen leert via de eetclub ook Patricia en Simon kennen. Meteen bij de eerste ontmoeting is er een zekere spanning tussen Karen en Simon, waar hij gretig op inspeelt door te flirten.
Ondertussen wordt Karen zowel door Babette als door Hanneke in vertrouwen genomen. Zo spreekt Karen op een middag weer af met Hanneke om een vertrouwelijk gesprek. Hanneke komt echter maar niet opdagen. Later blijkt dat Hanneke van het balkon is gesprongen, wat haar uiteindelijk het leven kostte.

Een avond waarop iedereen weer samen is en veel hun verdriet wegdrinken, loopt de spanning tussen Simon en Karen opnieuw op. Dit loopt uit op een vrijpartij. 
Niet veel later kwam Karen erachter dat Evert en Hanneke een relatie gehad bleken te hebben. De twijfel begon bij haar op te spelen of Babette of Ivo iets met het overlijden van Evert en Hanneke te maken had. Na een gesprek met de poltie liet ze onbewust doorschemeren van de affaire. Dit werd haar door veel van de vriendengroep kwalijk genomen. Karen bleef zeggen dat ze niks, althans niet bewust, heeft gezegd. Angela en Patricia namen dit haar kwalijk, maar lieten in datzelfde gesprek ook uitlekken dat zij vlak voor Hannekes dood, nog een gesprek met haar gevoerd hadden, wat ook verdenkingen bij Karen opwekte. 
Ook bleken Simon en Evert een zakelijk conflict te hebben. Op basis van Karens verklaring werd Simon door de politie gezien als iemand met een belangrijk motief voor Everts dood. Simons boekhouding wordt doorzocht, maar Simon maakt zich er niet druk om, omdat er naar zijn zeggen toch niks te vinden is. Bij diezelfde ontmoeting zag Karen in het zakenkoffertje van Simon een afscheidsbrief van Evert aan Hanneke, samen met een paar andere e-mailtjes.
Karen zoekt contact met ex-agente op de zaak, Dorien Jager. Met haar bespreekt ze wat er is gebeurd en vraagt haar om raad. Samen besluiten ze dat Karen de mails te pakken moet krijgen door nog een keer met Simon af te spreken. Dit gebeurt, alleen de poging mislukt. 
Maar er komt nog een affaire bij het rijtje. Ook Michel en Babette bleken met elkaar geslapen te hebben. Hierover heeft Babette tegen Karen gelogen en Karen weet niet meer wie ze op hun woord moet geloven. Ook durft ze Babette niet meer aan haar kinderen toe te vertrouwen. 
Ondertussen probeert Karen er nog steeds met behulp van Dorien uit te komen: bij een latere ontmoeting met Simon confronteerde ze hem met de situatie en dus ook het achterhouden van de e-mailtjes en correspondentie. Simon draait eromheen en probeert de situatie af te doen door avances op Karen te maken. Karen laat dit echter niet toe en houdt vol. Op dat moment breekt Simon en vertelt hij dat hij een tijdje een verhouding had gehad met Babette. Uiteindelijk besloot hij het te stoppen, omdat hij vond dat ze bij Evert hoorde en hij wou bij Patricia blijven. Hij vertelde van Babettes uitspraak na Everts dood: “Nu staat hij ons in ieder geval niet meer in de weg.”
Op dat moment wordt er op de deur geklopt. Het is Babette. Ze viel zowel Simon als Karen aan en ramde ze in elkaar. Toen ze door ging op Simon, kon Karen met haar laatste kracht het koffertje van Simon pakken en Babette op haar hoofd ermee neerslaan. Uiteindelijk werd dus duidelijk dat Babette Evert en Hanneke had vermoord.

ik heb de samenvatting gehaald van scholieren.com 

opdracht collage: 

Met deze collage wil ik laten zien dat het beeld hoe je naar anderen maar ook jezelf ziet heel anders kan zijn. Door vrienden en de invloed die zij op jou hebben kan jou heel erg veranderen zonder dat je het soms door hebt of wil hebben (spiegel). Met de twee beelden wil ik ook weer laten zien dat een beeld dat je van iemand kan hebben heel anders kan zijn: het beeld van een meisje dat vrolijk is word groot afgebeeld maar het beeld van een man die het zwaar heeft word overlapt door het meisje en door de man met de hand voor z'n mond die je dus ook een ander beeld laat zien. Ze gaan de makkelijke weg door iedereen een goede kant te laten zien.Ze deden zich anders voor deden dingen waar ze eigenlijk al te oud voor waren.  Dat zie je ook bij de foto van de 4 meisjes wat waarschijnlijk vriendinnen zijn want daar ga je van uit, maar misschien kunnen 2 van de 4 helemaal niet met elkaar omgaan. Zie je dat op de foto? Dat allemaal geeft veel spanning mee net zoals eigenlijk in het boek de eetclub ook was door alle affaires liep elk huwelijk/gezin gevaar om kapot te gaan. Dit gebeurde niet omdat ze zich heel erg zouden schamen als de buitenwereld er achter zou komen dat jou man of vrouw niet genoegen nam met alleen jou, dat wilde je natuurlijk niet.

verhaalanalyse-opdracht spanning en spanningsbogen:

Het is niet dat ik hoge verwachtingen had van het boek, maar het was wel een bekend boek en veel van mijn vriendinnen gingen dit boek ook lezen. Ik dacht als het boek zo veel word gelezen zal het vast een leuk boek zijn. Ik ben blij dat ik voor dit boek heb gekozen want het was inderdaad een leuk boek, omdat het bij mij paste in de zin van het leven maar ook spanning en dat vind ik leuk. Het was spannend omdat je wilde weten of het een moord of een zelfmoord was en als het een moord was door wie? Je kreeg zo nu en dan wat informatie waardoor het je bezig hield en je steeds van gedachte veranderde want eerst dacht ik dat het moord was daarna leek het op zelfmoord maar dat was het uiteindelijk toch niet. Dat maakt dat je in het verhaal betrokken bent en de spanning er in blijft.

De vier open plekken die ik heb gevonden in het boek:
-Gelijk in het begin van het boek op blz. 11. want ik stel me dan de vraag: Waarom word er gebeld? Wat is er aan de hand?
-Daarna als duidelijk is wat er aan de hand is blz. 12 stel ik me de vraag: Hoe is het gebeurd? Was het zelfmoord?
-Bij blz.48 vraag ik me af: Waar is Hanneke heen?
-Bij blz. 73 krijg ik te horen dat ook Hannke is overleden maar: Hoe? Gedrukt of gesprongen?

De vier plekken waar de spanningsbogen eindigen:
-Op de vragen: Waarom word er gebeld? en Wat is er aan de hand? Komt al snel een antwoord namenlijk op blz. 12. Patricia belt dat ze moeten komen want het huis van Babette en Evert staat in brand. (korte spanningsboog)
-Op de vragen: Hoe is het gebeurd? en Was het zelfmoord? Krijg ik op blz. 231 een soortvan antwoord want dan staat Babette voor de deur en mishandelt ze karen en word het bij mij duidelijk dat Babette Evert heeft vermoord wat later nog duidlijker word. (lange spanningsboog)
-Op de vraag: Waar is Hanneke heen? Komt al vrij snel een antwoord namenlijk op blz. 54. Hanneke is naar een hotel in Amsterdam. (korte spanningsboog)
-Op de vraag: Hoe is Hanneke overleden? komt ook op blz. 231 het antwoord. (lange spanningsboog)

manipulatietechnieken:
-De schrijver heeft geen vooruiteijzing gebruikt want Evert is al overleden aan het begin van het boek.
-Er worden geen verschillende verhaallijnen gebruikt in het boek.
-De schrijver probeert je zeker op een dwaalspoor te zetten doordat door de ene informatie lijkt de een verdacht en dan krijg je weer nieuwe informatie waardoor een ander weer verdacht lijkt. Dat gebeurd eigenlijk door het hele boek heen.

Do-It-Yourself:

Lilian is een meisje van 16 jaar. Eigenlijk een heel normaal meisje, Nederlandse wortels, lang bruin haar, groen/blauwe ogen, maar toch leefde ze anders dan de meeste meisjes in Nederland, want haar ouders konden toen ze nog jong was door omstandigheden niet voor haar zorgen en werd ze naar een weeshuis gebracht. In het weeshuis 'De Toekomst' is Lilian opgegroeid. In het weeshuis 'De Toekomst' waren veel lieve zussen (de verzorgers in het weeshuis noemden zichzelf zo om het de kinderen een gevoel van thuis te kunnen geven) Lilian hielp ze graag en kon altijd leuk met ze praten en kon altijd met haar problemen bij een van de zussen terecht. Toch miste ze het om met meisjes van haar eigen leeftijd om te gaan, want daar kon je toch andere dingen mee bespreken en andere leuke dingen doen. Maar vaak als Lilian vriendinnen had gemaakt met andere kinderen in het weeshuis gingen die weer weg doordat ze naar een pleeggezin konden of als hun ouders weer voor hun konden zorgen. De ergste keer was toen haar vriendinnetje rachel terecht kon in een pleeggezin. Ze waren twee handen op een buik, onafscheidelijk. Rachel en Lilian zijn als een soortvan zussen opgegroeid in het weeshuis, Lilian was een jaartje ouder als Rachel en daarom voelde Rachel als een zusje voor Lilian. Maar ook Rachel ging dus weg en moest Lilian weer opnieuw beginnen. Omdat ze al zo vaak had meegemaakt dat haar vriendinnen weggingen had ze besloten om geen vrienden meer te maken met 'de nieuwkomer'in het weeshuis zodat ze ook niet meer teleurgesteld kon worden als zij weer weggingen. Alle dagen waren hetzelfde Lilian had haar wekker om 7 uur staan want om 8 uur had ze privéschool in het weeshuis. Als ze klaar was met school ging ze meestal helpen bij de zussen in het weeshuis om op de kleinere kindjes te passen (dit vond ze erg leuk). s'avonds aten ze gezamenlijk en daarna ging ze op bed. Elke dag ging zoals alle andere dagen voorbij en ze was eigenlijk nooit zo bezig met haar biologische ouders, want ze was het hier gewend dit was haar thuis. Ook al mocht ze als ze 18 word opzoek naar haar biologische ouders en haar eigen keuze's maken dat was dus al over 2 jaar was ze hier niet mee bezig. Zij hadden haar toch in de steek gelaten, ze was hier vast beter af. Maar op een zaterdag was er post wat al niet zo vaak voorkwam. Soms was het een kaartje van Rachel zodat ze toch nog een beetje contact met 'haar kleine zusje' had, maar dit keer was het niet Rachel. Er stond helemaal geen naam op alleen: we zullen er altijd voor je zijn xxx ons. Op het briefje stond ook geen afzender en ze wist dus niet waar het weg kwam of van wie het was. Dat was het moment waarvoor ze weer voor het eerst echt aan haar biologische ouders dacht. Was het briefje van haar ouders?