Het Achterhuis

Het Achterhuis - Anne Frank

   

Mening:
Ik vind het Achterhuis een heel mooi boek en dat komt vooral, omdat het zo echt is dus je weet dat alles wat je leest echt is gebeurd. Natuurlijk weet je er ook al heel veel van door andere mensen en van de geschiedenisles, maar toch moet je dit boek hebben gelezen. Het is geen spannend boek, want je denk niet constant van: 'Hoe zou het eindigen?' 'Wat zal er gebeuren?' Dit komt natuurlijk, omdat we dit allemaal al weten. Ook vond ik het een mooi boek, omdat Anne Frank ongeveer dezelfde leeftijd heeft als ik en dan ga je denken van wat als ik daar ondergedoken zat terwijl je op die leeftijd leuke dingen moet doen en dus nog meer met haar meeleven.

Samenvatting:
Anne Frank, een Duits joods meisje, is met haar 
ouders en zus naar Amsterdam gevlucht. In 1942, op haar dertiende verjaardag, krijgt ze een dagboek cadeau. Op deze dag schrijft ze voor het eerst in het boek. Ze verslaat haar belevenissen in de vorm van brieven die ze aan een denkbeeldige vriendin, Kitty, schrijft. In de eerste weken na haar verjaardag gaat ze nog naar het joods Lyceum in Amsterdam, maar al snel moet ze, samen met h haar familie, onderduiken. Ze betrekken het achterhuis van het kantoorpand, waarin haar vader, Otto Frank, heeft gewerkt. Door middel van een boekenkast worden ze van de buitenwereld afgesloten. Het werk in het kantoor gaat gewoon door, dus de onderduikers moeten overdag muisstil zijn. Zo mag de wc niet doorgetrokken worden. Na een week komt de familie van Daan (hun werkelijke naam is Van Pels) bij hen inwonen. Vier maanden later volgt Pfeffer, een tandarts, die in werkelijkheid Albert Dussel heet. Anne moet haar kamer met hem delen, maar ze vindt hem helemaal niet aardig. Via de radio, die ze 's avonds beluisteren, horen ze berichten over het verloop van de oorlog. De spanning is te snijden met zoveel mensen in zo'n kleine ruimte en Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en mevrouw van Daan. De enigen met wie Anne kan praten zijn haar vader en Peter van Daan. Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: meneer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler wordt Kraler genoemd. Dan zijn er nog de dames Miep Gies, die Miep van Santen wordt genoemd, en Bep Voskuijl, voor de onderduikers Elli Vossen. Op 4 augustus 1944 vallen de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en wanneer de Russen dat kamp naderen, worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beiden aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Kleiman en Kugler, die ook opgepakt zijn en in Nederlandse kampen zijn ondergebracht, keren na de oorlog terug naar Amsterdam.
Ik heb deze samenvatting van: www.scholieren.com 

personages:
De hoofdpersoon van dit is boek is natuurlijk Anne Frank. Anne Frank moet samen met haar familie onderduiken voor Hitler en zijn aanhangers, omdat de familie Frank joods is. Hitler en zijn aanhangers zijn dus de tegenstanders van Anne. Als ze ondergedoken zitten in het achterhuis krijgen ze spullen van meneer Koophuis (meneer Kleiman), Kraler (meneer Kugler, Miep van Santen (Miep Gies) en Elli Vossen (Bep Voskuijl). Dit ging meestal om eten en boeken, door deze hulp konden ze blijven leven in het achterhuis en zouden ze voorlopig veilig zijn. Dit zijn dus de helpers van het probleem van Anne namelijk het schuilen voor Hitler. Deze rollen blijven het zelfde.

Annelies Marie Frank oftewel Anne Frank.

 
Anne is naar mijn mening een mooi meisje je kunt aan haar zwarte haren misschien zien dat het een joods meisje is, want dat was vaak zo. Ook lijkt het mij een heel vrolijk meisje als je op google afbeeldingen de naam Anne Frank intikt zul je geen foto tegen komen waar ze niet met een grote glimlach op staat.
Ze was erg slim en heel erg leergierig. Toen ze aan het onderduiken waren wilde ze niet stoppen met leren, omdat ze dan achter zou lopen als de oorlog voorbij was. Ze las veel boeken en was dan soms ook wel chagrijnig dat ze sommige boeken niet mocht lezen, omdat ze er nog te jong voor was. Ik denk dat ze deze eigenschappen vooral van haar zus heeft. Margot Frank was erg slim en al wat ouder dan Anne en was denk ik een soort voorbeeld voor haar.

De hoofdpersoon (Anne Frank) is een karakter, want je weet wat ze denkt en hoe ze zich voelt.
De tegenstander (Hitler) is meer een type denk ik, omdat er in het boek niet veel over wordt gesproken maat toch wel bekend staat als slecht.
De helper (die de familie hielpen met onderduiken) ook meer een type en in tegenstelling bij de tegenstander weten we van de helper dat het goede mensen zijn.

Mindmap:

Do-It-Yourself:
Nee, dat kon niet. Het briefje kon niet van haar ouders zijn. Ze had 16 jaar helemaal niks gehoord van haar ouders waarom zouden ze nu dan wel een berichtje sturen. Nee het was vast gewoon naar de verkeerde gestuurd en gooide het briefje weg. Toch dacht ze na dit geheimzinnige wel erg veel aan haar ouders, ze had er eigenlijk nog nooit zo erg over na gedacht, maar ze kreeg ineens zoveel vragen. Waarom moest ik naar een weeshuis? Wilden ze me niet? Zijn ze misschien overleden na een heftig ongeluk? en nog vele andere vragen volgden. Natuurlijk kon ze op geen van de vragen een antwoord krijgen. Ze ging nog even lezen voor het slapen gaan om de gedachten over haar ouders te laten bezinken en ging daarna slapen. De wekker ging de volgende dag zoals elke dag weer om 7 uur en om 8 uur had Lilian weer privéles. Dit keer hielp ze maar even bij het oppassen op de kleinere kinderen, want ze wilde graag een lange wandeling maken om nog even te kunnen denken over het briefje. Ze ging op haar favoriete plekje zitten. Een bankje in het bos waar ze uitzicht had op een mooi weer en waar als de zon scheen je de zonnestralen heerlijk op je gezicht voelde. Ze hield ervan om naar de eenden en vogels te kijken ook de baasjes die achter de honden aan renden, omdat ze weer in het meer gingen zag er altijd leuk uit. Het was dus een fijne plek om tot rust te komen en om even lekker over alles na te kunnen denken in alle rust, want de kleine kinderen zijn leuk, maar soms is een moment stilte ook wel even lekker. Ze dacht niet zozeer over alleen het briefje, Ze had al best wel lang niks meer van Rachel gehoord en daar baalde ze best wel van, want zelfs via de brieven kon ze alles aan Rachel kwijt. Ze ging na of ze iets verkeerds of gemeens in de brief had gezet, maar ze zou niet weten wat. Ze ging maar weer naar huis toe, want het werd al weer een beetje donker en was het dus al bijna etenstijd. Onder het eten werd er veel gelachen een van de jongere kindjes was in slaap gevallen in de macaroni en toen hij wakker werd had hij een heel mooi oranje neusje, een heel mooi gezicht! Na het eten checkte Lilian toch nog even de post misschien was er dan toch nog wel een briefje van haar ouders of misschien wel van rachel! Helaas geen briefje van haar ouders, maar gelukkig wel een van Rachel. In haar brief stond:

Hee Lilian,

Sorry dat ik zolang niks van me heb laten horen maar de postzegels waren op.

Ik mis je heel erg en wil je heel graag weer zien.

En ja, omdat ik je zo graag wil zien heb ik het een en ander geregeld.

Het heeft me een paar zweetdruppels gekost, maar het is me gelukt!

Volgende week is het mei vakantie en hoef ik dus niet naar school toe.

Ik heb het eerst aan mijn pleegouders gevraagd en die hebben direct naar de zussen gebeld om te vragen of ik dus een week bij jou kan blijven slapen. 

Mijn pleegouders vonden dit een heel leuk idee en hebben de zussen overgehaald.

Dussss ik zie je volgende week!

Kusjes Rachel