Argumentatieschema voor het boek Tralievader
Ik zou Tralievader zeker aanraden aan andere leerlingen.
1.Om te beginnen is het boek niet heel erg dik, niet dat dit dan meteen een goede reden is om te lezen, maar ik zelf vind het moeilijk om even een boek te pakken en zomaar te beginnen met lezen. Dit kan soms lang duren, omdat ik zie hoe dik een boek is en dan denk ik pff dat gaat eeuwen duren. Als ik dan een dun boekje zie liggen pak ik deze eerder. Dit boek heb ik dan ook in minder dan 3 uur uitgelezen wat een erg goed teken is. En toen ik hem uit had had ik stiekem gehoopt dat hij iets dikker zou zijn.
2.Als je niet erg houdt van fictie, maar van boeken die realistisch zijn. Dan is de Tralievader al helemaal een aanrader, want dit boek is gebaseerd op de vader van de schrijfster en is dus grotendeels echt gebeurd.
3.Een andere reden waarom dit boek een aanrader is, is omdat het boek over de geschiedenis van ons eigen Nederland gaat. Natuurlijk niet alleen over Nederland want het speelt zich natuurlijk af in de tweede wereld oorlog, gaat dus ook om de rest van onze wereld.
4.Zoals ik zonet al zei gaat het over de tweede wereld oorlog en dit boek laat je daar dan ook even bij stil staan.
Sub) Je leest nu dan niet echt over de oorlog, maar over het leven in het kamp. Ik had natuurlijk bij geschiedenis al wel veel vreselijke verhalen gehoord over hoe het er aan toe ging in de kampen, maar dit word echt verteld door de vader aan eigen kinderen. De ervaringen van deze vader worden hier verteld en dit zijn soms erg heftige verhalen. Neem als voorbeeld: Dat als je niet hard werkte dat je werd vermoord en ook kwam hij een oude vriend tegen, maar deze was helemaal gek geworden in het kamp en had zelfmoord gepleegd. En er is onderling ook veel verraad een voorbeeld hiervan is Willi Hammer iedereen in het kamp is bang voor hem, want hij martelt de mensen en in het speciaal vader.
5.Tussen de verhalen over het kamp door, wordt er ook over het gezin verteld. En je ziet dat door de verhalen van de vader de kinderen soms ook hele andere opvattingen hebben over hele simpele dingen dan andere kinderen bij hen in de klas. Dit gebeurd meestal op school, een voorbeeld hiervan is: Als de juf naar de ik-persoon komt om haar te vertellen dat ze een hele mooie tekening heeft gemaakt van een zwevende man. Hierop reageert het meisje dat hij niet vliegt maar hangt en dat gevangenen hier voor straf naar moeten kijken. Je ziet dat dit niet iets is wat een ander meisje op dis leeftijd zou tekenen. Maar je merkt dit niet alleen zijn kinderen, maar het heeft ook invloed gehad op zijn vrouw (Zijn vrouw heeft in de oorlog in angst afgewacht of har man weer levend terug zou keren dus heeft) een voorbeeld hiervan is dat ze heel boos word als haar zoon zegt dat hij had gehoopt dat zijn vader nooit was teruggekomen uit het kamp. Je leest dus ook wat de ervaringen van vader in het kamp voor impact heeft op zijn hele gezin.
6.Tegenargument Er zullen mensen zijn die zeggen dat er alleen maar losse verhaaltjes zijn over het kamp, maar dat er verder niet echt een verhaallijn is, omdat het geen samenhangend verhaal is.
7.Weerlegging Maar ook al is elk hoofdstuk een ander verhaal, het heeft een ding gemeen en dat is het kamp. Ook zitten er bij die verhalen die hij verteld de reactie van zijn gezin en de impact die de verhalen en het verleden van hen vader heeft op het gezin en dat is eigenlijk de verhaallijn die tussen alle verhalen heen zit.
Mening:
Dit boek heb ik binnen 3 uur uitgelezen en dit was, (naast dat het niet een heel dik boek was) omdat ik het ook leuk vond om dit boek te lezen. Of het een waargebeurd verhaal is weet ik niet, maar alles is in ieder geval wel gebaseerd op de realiteit. Dit boek had korte hoofdstukken die steeds weer een ander vertellen en niet perse een grote verhaallijn, maar je zag wel hoe het gezin onder de geschiedenis van hun vader leedt. Allemaal dingen die voor alle andere leeftijdgenoten heel normaal waren dachten max, Simon en de ik-persoon heel anders over doordat zij zo waren opgevoed.
Samenvatting:
De vader van de ik-figuur, Jochel genaamd, heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Hij heeft in een kamp gezeten, omdat hij van joodse afkomst was en hij praat er nu nog voortdurend over. De vader zegt dat hij "kamp" heeft. Zijn kinderen (het ik-figuur, Max en Simon) vergelijken dat met een ziekte als waterpokken. De kinderen worden beïnvloed door de oorlogstrauma’s van hun vader. Als vader ‘s nachts niet kan slapen en rond gaat lopen, worden ook de kinderen wakker. Ze mogen niet zeggen dat ze honger hebben, want in het kamp werd pas echt honger geleden. Alles wat ze zeggen heeft hun vader veel erger gehad, ze hebben volgens hun vader een luizenleven. Alles wat vader doet en zegt heeft te maken met het kamp. De kinderen zijn op school ook veel met de oorlog bezig, dit is logisch, want ze horen niets anders. De lerares vindt dat ze de oorlog maar eens moeten afsluiten.
Als vader tbc blijkt te hebben moet hij naar een sanatorium. Tijdens de bezoekuren vertelt hij de kinderen over zijn onderduikadressen. Zo heeft hij samen met andere onderduikers op het platteland gezeten. Ze werden echter verraden door een naburige boer.
Wanneer vader genezen is van de tbc, mag hij naar huis. Zijn gezin wacht de hele dag op hem, want hij komt veel later dan verwacht. Hij durfde namelijk niet met de trein mee.
De ik-figuur gaat met haar vriendin, Nellie naar een kerkmis. Ze was er nog nooit geweest en ze gaat er ook nooit meer heen, want ze vindt dat haar vader veel meer heeft geleden dan Jezus. Vader vindt God een "rotzak", omdat hij in het kamp heeft toegekeken hoe iedereen werd doodgemaakt. Dit is een aanleiding voor een hevige ruzie met Max. Max zegt dat vader hem maar eens moet slaan, net als de SS-ers. Vader lijkt lamgeslagen na deze opmerking.
Max verwijt zijn vader ook dat hij niet is zoals de andere vaders. Die gaan namelijk voetballen met hun kinderen, terwijl zijn vader alleen maar over het kamp kan praten. Vader vertelt dat er in het kamp ook werd gevoetbald, maar dat de spelers soms na de eerste helft al begraven konden worden. Het is dus maar goed dat vader niet van voetballen houdt. Nu is Max onder de indruk: hij rent naar zijn kamertje en begint te huilen.
Op een dag mogen de ik-figuur en de andere kinderen van Jochel naar de bioscoop. Ze hebben een film over Odysseus uitgekozen. Ze bewonderen hem. De ik-figuur vindt dat vader evenveel te verduren heeft gehad als Odysseus. Allen zijn ze erg onder de indruk van het verhaal.
Ook vertelt vader dat hij iemand vermoord heeft in het kamp. Hij heeft daar spijt van en verwijt de kampbeulen dat ze hem veranderd hebben in een beest. De kinderen vinden niet dat hij een beest is, want beesten tonen geen spijt. Vader blijkt er toch geen spijt van te hebben dat hij iemand vermoord heeft, maar van de manier waarop hij dat heeft gedaan. Hij had het veel langzamer moeten doen, zodat zijn slachtoffer de doodsangst langer had gevoeld.
Na de bevrijding hadden de Engelsen de gevangen opgehaald. Ze werden naar een transitkamp gebracht. Daar was gebleken dat de gevangen hun schaamte voorbij waren: ze deden hun behoefte op het gazon. Toen vader eindelijk thuiskwam, wachtte moeder op hem. Hij werd enthousiast omhelsd. Moeder herinnert zich dat nog goed en de tranen lopen over haar wangen, terwijl de kinderen toekijken.
