woensdag 27 december 2017

Gebr.

Gebr. Van Ted van Lieshout

Mijn mening:
Ik vond dit boek erg mooi, ik denk een van de mooiste die ik heb gelezen. Het is een boek wat je erg raakt. Het heeft te maken met de dood en over familie. Op sommige momenten in het boek ga je ook bij jezelf nadenken hoe dit bij jou is. Bijvoorbeeld wanneer Luuk leest dat zijn broertje maus erg graag met hem wilde praten maar dat hij steeds werd weggestuurd. Luuk deed dit niet om een verkeerde reden, maar maus vatte dit weer anders op. En dit doet je denken hoe het er bij jou thuis aan toe gaat. Het is ook een boek wat je blijft interesseren, want normaal kan ik weken over een boek doen en deze was dan ook niet heel dik maar had hem in een dag uit. Ik vond het heel mooi dat Luuk en maus ondanks dat maus dood was toch een soort van gesprek hadden doormiddel van het dagboek.

Argumentatie schema over het boek Gebr.

Ik zou Gebr. zeker aanraden aan andere leerlingen.

1. Het is een heel erg mooi boek wat je heel erg raakt dit kan komen door de thema’s dus homoseksualiteit, familie en de dood. Maar wat ook helpt om heel erg geraak te worden en mee te leven is dat je de gedachtes van de twee broers leest.
2. Want naast dat het een erg mooi boek is om te lezen, zitten er ook een soort van levenslessen in.
3. Het boek gaat natuurlijk grotendeels over de dood dit kan leerlingen helpen met het verwerken van de dood van iemand die je lief is. Je leest in dit boek dat iedereen een andere manier heeft om deze een plaats te geven of te verwerken. De moeder in dit stuk wil dit bijvoorbeeld doen door alles te verbranden wat van marius is om zo echt afscheid te kunnen nemen. Luuk wil dit juist niet hij wil zijn broer blijven herinneren en zijn vader die praat er liever helemaal niet over. Je kunt niet zeggen dat een van deze manieren slecht is, want je leert hier juist dat je eigen manier goed is. Dit kan misschien een grote steun zijn voor sommige leerlingen
4. Ook laat het boek je zien dat het ok is om anders te zijn.                                                                 Sub) In dit boek betekent anders zijn het zijn van homo. Dit waren de beide broers maar eisten dit niet van elkaar. Dit kwam doordat Luuk dacht dat hij anders was en durfde hier niet vooruit te komen. Pas toen hij zijn broertjes dagboek had gelezen kwam hij erachter dat het ok was om anders te zijn. En dat het goed was om er voor uit te komen dat hij homo was.       SubSub) ook valt de reactie mee wanneer Luuk zijn ouders verteld dat hij homo (dit omdat ze het al dachten), maar ik denk dat dit iemand erg kan helpen om uit te kast te komen. Want ze laten zien dat het ok is om anders te zijn en dat er meestal goed op gereageerd word.
5. Het boek liet mij ook erg nadenken over hoe ik dan bijvoorbeeld met mijn zus om ga en denk dat dit voor andere leerlingen wel hetzelfde is. Ik ging hier over nadenken, omdat Luuk eerst ook niet doorhad dat zijn broertje er heel erg mee zat dat hij nooit kon praten met zijn grote broer. En allemaal kleine dingetjes zoals het wegsturen uit zijn kamer hem toch erg dwars zaten. Misschien dat leerlingen hier door dit boek ook achterkomen en het nog kunnen verbeteren met zijn of haar broer of zus, omdat zij nog niet dood zijn.  Want vaak heb je dit zelf niet door, omdat jij het niet zo bedoelt. Om op het voorbeeld van het wegsturen te komen, Luuk stuurde Marius weg omdat hij bezig was met een tekening voor hem en dacht hier dus niet bij na.
6. Ook word de ziekte van Wilson onder de aandacht gebracht waar veel leerlingen denk ik nog niks tot weinig van af wisten, ik had er in ieder geval nog nooit van gehoord.                             Sub) Ook herkennen leerlingen misschien eerder deze ziekte deze ziekte wanneer zij deze symptomen zien. Marius trilde namelijk heel erg en zijn moeder nam hem mee van dokter naar dokter, zij vertelden hem dat er niks aan de hand was en dat het iets psychisch was. En nu jij door dit boek de symptomen weet en iets meer over de ziekte weet en dit komt helaas op je pad ben je er waarschijnlijk veel eerder bij dan Marius in dit boek.
7. Sommige mensen zullen misschien dat het een heel dun boek is.
8. Maar ik denk dat dit juist een voordeel is voor leerlingen waarvan lezen niet de grootste hobby is.                                                                                                                                              Sub) En naast dat het geen dik boek is, is het wel een heel mooi boek met een goede inhoud die je aandacht er goed bij houdt.


Samenvatting van scholieren.com https://www.scholieren.com/boekverslag/51575

1) Naam van de auteur: Ted van Lieshout
Titel : Gebr.
Uitgever : Van Goor
Druk : 1
Jaartal eerste druk: 1996
Plaats van uitgave: Amsterdam
Aantal pagina's: 118
Motto : Geen
Illustraties : Geen
Bijzonderheden voor/achterzijde: Geen.

2) Het is een psychologische roman.

3) Samenvatting: Gebr.:

Een half jaar na dat Marius sterft aan een zeldzame spijsverteringsziekte, besluit zijn moeder al zijn spullen te verbranden, om zo voor goed afscheid van hem te nemen.
Marius broer Luuk is woest en vindt de plannen van zijn moeder barbaars. Maar zijn moeder valt niet om te praten.
Luuk kan al Marius 's spullen niet redden, maar zijn gedachten en gevoelens wel. OP een middag sluipt hij naar zijn broers kamer en pakt zijn dagboek.
Zijn reddingsactie zal alleen succesvol zijn wanneer zijn moeder geen recht meer had om het dagboek te verbranden. Het dagboek moest meer van hem worden dan van zijn broer.
Hij zou er dus meer in moeten schrijven. En dat doet hij ook.
Beginnende waar zij broer gestopt was, schrijft hij wat er na Marius overlijden gebeurde.
Wanneer hij meer heeft geschreven dan zijn broer, stapt Luuk triomfantelijk naar zijn moeder en verteld haar over zij reddingsactie actie. Zijn moeder is echter niet onder de indruk en zegt dat ze de bladzijden waar hij op geschreven heeft er ook uit kan scheuren , dan kan het alsnog op het vuur.
Hierop besluit Luuk het dagboek van Marius te lezen en waar zij broer open plekken heeft gelaten schrijvend te reageren.
Dat hij echter zo met zichzelf geconfronteerd zou worden had Luuk niet gedacht.
Marius had ontdekt dat zijn broer homo was. Maar Luuk had alles steevast ontkend. Door het dagboek komt hij te weten dat hij niet de enige is die problemen heeft en zich eenzaam voelt. Ook Marius voelt zich meer aangetrokken tot jongens dan tot meisjes.
Marius schrijft hoe graag hij er met zijn grote broer over had willen praten, maar Luuk had hem altijd weggestuurd.
Nadat hij dat gelezen heeft voelt Luuk zich schuldig dat hij het verdriet van zijn broertje nooit gezien heeft. Pas toen Marius te ziek was om naar school te gaan, en alleen nog maar op bed kon liggen, besteedde hij tijd en aandacht aan zijn broertje.
Het lezen van zijn broertjes dagboek is als of Luuk een spiegel wordt voorgehouden.
Een kei harde confrontatie waarna hij weet dat het O.K. is om "anders" te zijn. En dat , of je nu op jongens of op meisjes valt, nooit alleen bent. Nadat hij het dagboek helemaal heeft gelezen rijst bij Luuk de vraag of het dagboek nou wel bewaard moet worden. Hij weet dat de enige manier om zijn geheim te bewaren is door het dagboek alsnog te verbranden.

Als zijn moeder al plechtig aan haar afscheidsritueel begonnen is, brengt Luuk haar het dagboek. Het enige dat zij zegt is : (Citaat : blz. 110)
" Ik ben helemaal nooit van plan geweest om dat dagboek te verbranden (..) als je me nou gewoon had gevraagd wat ik er mee van plan was, maar nee ". (Einde citaat )
Luuk beseft in één ogenblik wat hij moet doen. Zijn grootste gebaar had moeten zijn dat hij afstand deed van hun dagboek. Maar toen dat onmogelijk bleek te zijn kon hij nog maar een ding doen. (Citaat blz. 115)
" Als het dagboek met mijn geheim er in niet vernietigd wordt, dan moet mijn geheim vernietigd worden ". (Einde citaat)
Ter plekken vertelt hij zijn moeder dat hij homo is. Tegen zijn verwachting in reageert ze heel rustig en keurt ze zijn voorkeur voor jongens niet af.
Hiermee zijn de gebeurtenissen rond het dagboek van Marius , dat als een spiegel diende voor Luuk, afgerond.

4)
 LUUK
Luuk heeft zich zo lang als hij zich kan herinneren anders gevoeld dan andere jongens. Hij trekt zich terug en wordt zo alleen nog maar meer een buitenbeentje. Pas op zij 13 weet hij aan dat "anders zijn " een naam te geven. Hij is homoseksueel en hij weet het zeker.
Er groeit een enorme angst bij hem voor de reactie van zijn ouders. Hij niet alleen homo, maar nu dat Marius dood is, ook hun enige hoop op kleinkinderen.
Het dagboek van Marius haalt hem uit zijn isolement en laat hem zien dat hij is wie hij is en dat hij daarvoor, tegenover niemand, verantwoording voor hoeft af te leggen.

5)
 MARIUS
Marius lijdt aan de zeldzame spijsverteringsziekte Wilson, die door jarenlange nalatigheid van artsen, hem fataal is geworden. Deze ziekte zorgde er voor dat beetje voor beetje zijn hele lichaam ongecontroleerd begon te schokken en beven. Marius was op school een populaire jongen en niet alleen onder de meisjes. Alex zijn beste vriend is verliefd op hem en marius ook op hem. Marius wil graag met Luuk praten over zijn gevoelens voor jongens, zeker als hij toevallig ontdekt dat Luuk ook homo is. Maar Luuk schijnt nooit tijd en zin te hebben tot het laatste moment. Maar dan is het eigenlijk al te laat. Marius' ziekte maakt het hem haast onmogelijk om te praten.

6)
 Het boek is in de ik-figuur geschreven. We zien de gebeurtenissen door de ogen van Luuk. Als Luuk in het dagboek van zijn broertje leest, hebben we te
maken met een meervoudig ik-perspectief.

7)
 Het verhaal heeft een chronologisch opbouw met hier en daar terugblikken en een enkele flashback. De schrijver heeft veel afwisselend gebruik gemaakt van scènisch en panoramisch vertellen, vooruit en terugwijzingen. Ik heb 1 hoofd verhaallij kunnen ontdekken en 2 ondergeschikte verhaallijnen.
Verhaallijn nr. 1 : Luuk's handelingen en gedachten
Verhaallijn nr. 2 : Dat is het geen dat Marius geschreven heeft.
Verhaallijn nr. 3 : Wanneer Luuk in het gedeelte van het dagboek schrijft waar Marius ook heeft geschreven.

8) Gebr. is de afkorting voor gebroeders.

9) Homoseksualiteit is volgens mijn het hoofd thema met als een zeer belangrijk motief ziekte, medische nalatigheid en het overlijden van dierbare. Marius en Luuk hebben allebei gemeen dat zij homoseksueel zij. Voor Marius dood is het onderwerp, voor Luuk, te gevoelig om over te praten. Na de dood van zijn broertje, en met behulp van het dagboek, wordt het onderwerp wel "bespreek baar". Het is te laat om het er met Marius over te hebben maar dat vormt juist de aanzet voor Luuk dat hij het durft om aan zijn ouders te vertellen. Het thema en de verschillende motieven blijven door het hele boek zichtbaar een rol spelen.
Luuk's homoseksualiteit > eenzaamheid > confrontatie > haalt hem uit zijn isolement

Marius' " " + ziekte > eenzaamheid > dood

10) Ik vond het een mooi boek om te lezen omdat verschillende onderwerpen duidelijk en met sfeer behandeld worden. Er vindt en duidelijk ontwikkeling plaats bij de hoofdpersoon.
Door de inhoud van het verhaal en de manier van vertellen raak je betrokken bij het probleem van de personages.

11)
 Ik heb het boek op aanraden van een vriendin gelezen.

12) HET ONDERWERP  

Ik vind het een interessant onderwerp, omdat er vaak nog met zoveel minachting wordt neer gekeken op mensen. Zelfs als het, net als in dit geval, niet zo is , bestaat er bij veel mensen de angst voor negatieve reactie van hun omgeving, als ze hun seksuele voorkeur bekend zouden maken.
Het onderwerp pas voor zoverre in mijn belevings wereld dat je altijd wel mensen kent die voor wat voor reden dan ook het moeilijk vinden om zichzelf te accepteren, of aan andere mensen hun voorkeur bekend te maken juist vanwege deze negatieve reacties.
Het onderwerp heeft me er nog een keer op gewezen hoe kwetsend en of beangstigend, een langs-je-neus-weg gemaakte opmerking, kan zijn voor iemand.
Ik vind het onderwerp diepgaand behandeld.

13) DE GEBEURTENISSEN:

De gebeurtenissen zijn logisch uit elkaar voorkomend en goed met elkaar in verband te brengen. De gebeurtenissen waren zo beschreven dat ik ze goed voor me kon zien. Het boek bleef van het begin tot het einde boeiend en had voor mij een bevredigend einde.

14) DE COMPOSITIE:
Het boek komt gelijk op gang. Omdat de schrijver je laat weten dat Luuk zijn broertje is kwijt geraakt, maar niet hoe. Dat kom je pas veel later te weten, en dat maakt de lezen nieuwsgierig.
De opbouw van het verhaal is makkelijk en er zijn geen overbodige of losstaande stukken. Het boek kent een grote afwisseling tussen scènisch en panoramisch vertellen maar dit houdt het verhaal juist interessant. Hoewel er volgens mij verschillende verhaallijnen door
elkaar lopen had ik er geen moeite mee de gebeurtenissen te blijven volgen.

15) DE PERSONAGES:

De personages waren zo geschreven dat ik ze goed voor me zag en me in hun problemen kon indenken. De personages reageerden soms voorspelbaar maar in de meeste gevallen niet. Een opmerkelijke uitspraak, of liever een beredenering van Marius vond ik: (citaat blz. 14)
(Luuk denkt terug aan wat Marius ooit over de hemel zei.)
' Als je om acht uur 's morgens vraagt waar de hemel is, wijzen ze naar boven, ' zei je eens.
'Vraag je het om acht uur 's avonds nog een keer, dan staan ze wéér naar boven te wijzen, maar dan is de aarde wel mooi een halve slag gedraaid, dus wijzen ze precies de andere kant op. Ze weten het dus niet en wijzen maar in het wilde weg.'
De hemel is misschien rondom,' stelde ik voor.
Dat moet dan in elk geval voorbij Pluto zijn en dat is te ver,' ze jij,
'want als God ons geschapen heeft naar Zichzelf, dan kan Hij óók niet verder kijken dan Zijn neus lang is.' (einde citaat.)

5) HET TAALGEBRUIK:
Ik vind dat het boek mooie geschreven is. Het taalgebruik was eenvoudig en ik had er geen moeite mee. De verhoudingen tussen beschrijvingen, dialogen en weergaven van gedachten en gevoelens waren in evenwicht en plezierig om ter lezen.


donderdag 14 september 2017

Ventoux

Ventoux

Mening
Lezen is niet mijn grootste hobby dus daarom doe ik het ook niet zo vaak, maar als ik dan moet lezen kies ik het liefst ook een boek wat me echt leuk lijkt. Ik heb voor Ventoux gekozen, omdat ik een klein stukje van de film had gezien en dat leek me al erg leuk. Mijn verwachtingen waren dus ook best hoog voor dit boek. Een ding wat ik altijd leuk vind is als het vanuit iemand word verteld in dit geval dus Bart, omdat je dan ook krijgt te weten wat diegene denkt en ook dingen komt te weten die alleen hij op dat moment weet. Ik vond het een leuk boek en dat komt denk ik vooral, omdat ik zelf ook op de Mont Ventoux ben geweest en het racefietsen mij ook wel interesseert. Als ik eenmaal in het boek zat kon ik ook altijd heel veel bladzijdes lezen, omdat je steeds weer achter nieuwe dingen kwam dat maakte het een erg fijn boek om te lezen. Ik vind dit tot nu toe het leukste boek! 

Samenvatting

De hoofdfiguur van de roman heet Bart Hoffman, hij is misdaadverslaggever van de Volkskrant.  Hij is 48 jaar oud en geboren in het Gelderse Zutphen. Hij heeft een grote passie voor wielrennen en was eerst sportverslaggever. Het heden speelt in de zomer van 2012.
Hij leeft gescheiden van zijn ex-vrouw Hinke met wie hij op 24 jarige leeftijd is getrouwd en bij wie hij een dochter Anna heeft die inmiddels 21 jaar is geworden en met wie hij een goed contact heeft. Ook zij houdt wel van wielrennen en ze weet er veel van. Wanneer hij een keer met haar in Noord-Holland (hij woont namelijk nu in Alkmaar) met haar gaat fietsen , praat hij over een vreemd toeval. Een van zijn vroegere vrienden André heeft hij pas in de rechtszaal ontmoet, omdat hij verdacht werd van cokehandel. Hij werd overigens wel vrijgesproken. Een andere vriend Joost Walvoort is genomineerd voor de Spinozaprijs voor zijn wetenschappelijke verdiensten. Bart zoekt via de telefoon contact met Joost en hij wil weer eens met hem afspreken. Bart zoekt eerst in Rotterdam André op die een heel jonge Russische vrouw Ludmilla heeft. Die lijkt op een vriendin Laura die ze vroeger allemaal gekend hebben. Ze gaan samen een rondje Rotterdam en omstreken fietsen. En later doet hij dat bij Joost. In Zutphen bezoekt Bart ook een andere vriend David, die van Surinaamse afkomst is. Ook hij hoorde tot een vriendenclub van vroeger. Hij runt een reisbureau.
Tot die vriendenclub behoorde ook Peter Seegers, die op een dag is komen aanvaren met zijn vader in een drijvend bordeel. Zijn vader was getrouwd met de Russische Olga. De boot ‘Sweet Lady Jane’ werd in de IJssel afgemeerd en kreeg veel klanten uit de omgeving. Peter kwam bij de andere vrienden op school. Hij is een jonge dichter en past  eigenlijk niet zo bij de hoerenboot. Zijn gedichten sieren echter de wand van de boot. In 1981 maken de vrienden ook kennis met Laura van Bemmel: stuk voor stuk worden ze verliefd op haar, ook Bart. Laura is een jaar jonger dan de anderen: ze is in 1965 geboren.
Laura’s ouders behoorden tot een kleine, maar strenge kerk in Zutphen, maar Laura probeert zich daaraan te ontworstelen. “Ze kunnen het geloof niet bij me naar binnen slaan”, zegt ze tegen de vrienden. Het meest lijkt ze zich aangetrokken te voelen tot de dichterlijke Peter, wiens gedichten ze meteen lijkt te snappen. Ze geeft hem ook adviezen. Hij brengt een bundel “Gedichten voor Anna” uit, die eigenlijk gedichten voor Laura zijn. Laura beschouwt zich als zijn muze. De bundel wordt een groot succes. Bart betrapt echter Joost ook een keer met Laura en Bart hoort dat Laura ook een keer met André een concert bezoekt. Kortom, Laura heeft iedereen in de vriendenkring ingepalmd. Ze kijken ook vaak met zijn allen naar films.
Diezelfde  Laura neemt in het verhaalheden als Laura Guazzi ineens na zoveel jaar contact met  Bart op. Ze wil hem en de anderen ontmoeten: ze heeft een theatercongres in Avignon en dertig jaar na dato wil ze weer iets met de mannen van de Mont Ventoux. De vrienden vinden dat wel leuk. Intussen krijgt Joost de Spinozaprijs uitgereikt voor zijn wetenschappelijk onderzoek. De vrienden besluiten dan om naar Frankrijk te gaan en de beruchte berg opnieuw te gaan bestrijden en om Laura te ontmoeten.
Het verleden
In 1982 was bij de vrienden ook het idee opgekomen om  te gaan fietsen in Frankrijk. Joost  die natuurkundige kennis heeft, heeft uitgerekend hoeveel minuten hij er met zijn gewicht en met zijn fiets over moet doen. Hij zal er minder dan twee uur over doen om de berg te beklimmen. Ze gaan er wel voor trainen.  André heeft een vader die aardig kon wielrennen en hij wil ook mee. Ook Peter die niet zo sportief is, wil mee naar de Ventoux. Hij is geïnspireerd door het gedicht van Jan Kal over de berg.  Joost en Bart gaan met de Golf van zijn ouders op weg naar Frankrijk. De anderen zullen nakomen. Ze oefenen onderweg onder andere in Zuid-Limburg,  maar ook bij de andere bergen die ze onderweg tegenkomen. Bart krijgt onderweg visioenen onder andere van Laura die in een sexy, rode bikini hem staat aan te moedigen. Het zijn hallucinaties op grote hoogte, zegt Joost. Later komen ze David, André, Peter en Laura tegen op een camping in de buurt van Ventoux. De volgende dag gaan alle vrienden iets doen en Laura blijft met Bart alleen achter op de camping. Ze gaan met elkaar voor het eerst naar bed. De volgende dag gaan ze fietsen op de berg. Joost, Bart en Peter gaan op de fiets. André zit met David bij Laura in de auto. Bart is in vorm en laat eerst Peter en daarna Joost achter. Bart is als eerste boven tot ergernis van Joost, die zijn dag niet heeft. Veel later komt Peter aangezwoegd. Hij heeft tijdens de beklimming een parlandogedicht gemaakt. Het thema is heimwee naar treurigheid en de schoonheid van onvervulbare wensen. Daarna stort hij zich in de afdaling, maar die wordt hem fataal. Hij valt en  is op slag dood en hij wordt overgebracht naar Nederland. Laura is niet eens bij de begrafenis. Ze verdwijnt naar Italië. Peters vader sterft kort daarna en daarna verdwijnt diens moeder Olga spoorloos.
 In 2012 maakt Bart aan zijn dochter Anna duidelijk hoe ze aan haar naam gekomen is. Hij vertelt haar over Peter Seegers. Hij vertelt haar ook over zijn liefde voor Laura. Anna zegt dat ze op dit moment ook verliefd is. De vrienden besluiten wel te trainen voor hun tweede rit naar de top. Tijdens zo’n ritje wordt opgehaald dat Bart seks heeft gehad met Laura voordat hij de eerste beklimming deed. Bijna alle vrienden hadden het wel geweten of aangevoeld. Dan vertelt Joost dat Peter en Laura er ook op los neukten en dat het heus niet allen zijn muze was geweest.
Ze gaan met zijn allen  ook naar het graf van Peter kijken en André versiert de steen van de jongen met het wielershirt en petje van zijn vader. Ze maken daarvan een foto: van de vriendengroep van vroeger  ontbreekt daar alleen Laura.  Intussen is in de Amerikaanse media  gemeld dat Joost mogelijk fraude heeft gepleegd bij zijn meetresultaten in de natuurkunde waardoor hij ten onrechte de Spinozaprijs heeft gekregen.  Hij zet zijn advocaat erop, maar het ziet er niet al te gunstig uit. De lezer weet uit de houding van Joost af te leiden dat hij inderdaad gefraudeerd heeft.
De volgende dag komt ook dochter Anna met haar nieuwe vriend Lennard op bezoek: hij is groot en een basketballer. Bart vertelt over de foto van de proloog en hij vertelt Anna dat hij toen op de dag voor de beklimming met Laura seks heeft gehad. Bart  maakt een afspraak met Laura: ze is nog even mooi als dertig jaar geleden. Ze is gekomen uit Avignon en heeft er een stuk geregisseerd: Il Retorno (de terugkeer, wat natuurlijk wel  symbolisch  voor de vrienden). Het is een melancholische aangelegenheid. Ze nemen afscheid en ze zegt dat ze naar de Mont Ventoux zal komen.
Intussen heeft ook De Telegraaf gemeld dat Joost een oplichter is. Hij is woedend, maar schaamt zich zo dat hij de benen neemt. Maar hij komt de volgende morgen terug met Laura. Ze gaan die avond met elkaar eten en ze willen graag weten wat zich precies heeft afgespeeld op de dag voor Peters dood. Via via horen ze dat Peter eigenwijs destijds  is geweest en een verkeerd som lijm gebruikt heeft voor het plakken van zijn tubes. Door de warmte zou die lijm heel snel gesmolten zijn, waardoor een dodelijke afdaling onvermijdelijk bleek.
Laura heeft het gedicht nog bewaard dat Peter na zijn beklimming had geschreven en op de top had voorgedragen. Ze vertelt echter dat Peter ook een heel andere, zwarte kant heeft gehad. Ze vertelt over de film “The Night Porter” met Dirk Bogarde en Charlotte Rampling. Hierin gaat een oude SS’er met een jong Jodinnetje Lucia naar bed: seks en macht staan in een bepaalde verhouding tot elkaar. Peter had Laura namelijk  opdracht geven met Bart naar bed te gaan. Joost en Bart krijgen daarna nog ruzie en Bart slaat Joost met een schilderij op zijn kop.  Opnieuw loopt die weg, maar hij keert de volgende dag toch terug om de tocht te ondernemen. Bart en Laura zijn weer heel intiem  geweest, maar uiteindelijk wijst ze zijn hand terug die op zoek was naar seks.
De beklimming  van de dag daarna wordt zwaar: André fietst nu ook mee in een trui van zijn vader en  op de fiets van zijn vader. Voor David is de tocht al heel snel te zwaar en hij stapt in de bezemauto bij Laura. Bart heeft het moeilijk  en hij begint te hallucineren: hij praat tegen zichzelf en hij ziet op een gegeven moment Peter voor zich rijden. Hij neemt zich voor het boek te schrijven dat hij van plan was. André en Bart rijden samen naar boven: Joost blijft wat achter. André draagt op de top zijn voltooide  tocht op aan zijn overleden vader. De vriendschap blijkt ineens weer hechter. Dan komt nog een verrassing. Laura komt naar het restaurant waar ze op de goede afloop wat gaan drinken met een jonge man aan haar arm naar hen toe. De man is blind. Hij heeft de lieve ogen van Olga. Voor hen staat Peter, blinde Peter. Het is de zoon die uit de relatie tussen Laura en Peter is ontstaan, Willem. Het is de reden dat Laura direct na het ongeluk met Peter de benen had genomen.
Ze rijden opnieuw met zijn zessen naar de plek waar Peter gestorven is. André trekt het wielershirt van zijn vader uit en drapeert het om het paaltje waardoor Peter is gestorven. Ze vormen een kring  van vrienden. Een felle windstoot maakt het shirt los en het dwarrelt het dal in.

Epiloog

In Zutphen is Caffé De Vriendschap het decor van de boekpresentatie; het hangt vol met afbeeldingen die te maken hebben met de beklimming van de Mont Ventoux. Het café is in handen van Joost, André en David. Er is een foto van zes jonge mensen  die een kring vormen. Laura en zoon Willem zijn er en Anna.  Joost neemt het woord en heet iedereen welkom. Hij vertelt dat Bart Hoffman zijn eerste boek heeft geschreven:
Spinoza demarreert. Bart memoreert aan de situatie van dertig jaar geleden en wil Laura het eerste exemplaar overhandigen. Dan komen ze allemaal nog een keer op het podium en toasten op de vriendschap. Willem neemt daarbij de plaats van zijn vader Peter in. 

https://www.scholieren.com/boek/12565/ventoux/zekerwetengoed


   

Het bittere kruid

Het bittere kruid

Mening

Dit boek kun je niet goed of slecht vinden, omdat het een echt gebeurd verhaal van iemand is. Ik houd van dit soort boeken, want zoals al in de vorige zin staat is alles wat je leest waargebeurd. Dit vind ik altijd fijn, want hierdoor ga je heel snel echt met de schrijver meeleven en ga je ook sneller denken: Wat als mij dit overkwam? Het  boek is vergelijkbaar met het Achterhuis, want ze gaan beide over de jodenvervolging alleen was dit boek geen dagboek en veel dunner. Ook is het boek minder bekend waardoor je niet weet hoe het boek eindigt dat leest alweer heel anders dan bij het dagboek van Anne-Frank, omdat ik daar al wist hoe het boek eindigde. 

Samenvatting
Het verhaal begint in 1939 als de Duitsers Nederland binnenvallen. De vrouwelijke ik-persoon komt met haar ouders in Breda terug. Ze waren net tijdelijk geëvacueerd vanwege de inval. Haar vader vindt niet nodig dat ze onderduiken, ook al is haar familie Joods. De ik-persoon denkt echter terug aan de tijd toen ze jonger was en denkt aan hoe ze toen al gepest werd omdat ze van Joodse afkomst was. De ik-persoon wordt ziek en tegelijkertijd verhuist de familie naar Amersfoort, waar al haar broer en diens vrouw Lotte wonen. Op een dag komt vader thuis met sterren die alle Joden dragen moeten. Ze zijn allen blij met deze gebeurtenis.
Het blijft echter niet bij alleen sterren; vader en Dave krijgen een oproep voor een werkkamp. Ze gaan niet, omdat vader een huidaandoening heeft en Dave net doet alsof hij een ziekte heeft door iets te gebruiken dat in een vreemd flesje zit. Op een gegeven moment komt het buurmeisje, die niet Joods is, van de ik-persoon langs en zegt dat ze een aantal spullen van de ik-persoon mooi vindt. Die antwoordt daarop dat het buurmeisje ze mee kan nemen, omdat zij er waarschijnlijk toch geen gebruik meer van kan maken. Nog steeds duiken ze echter niet onder, ondanks alle razzia’s die plaatsvinden, waar zelfs de zus van de ik-persoon bij opgepakt wordt. Weer komt er een oproep, maar nu voor allen. De ik-persoon, Dave en Lotte komen er onderuit met behulp van de dokter, die de ik-persoon en Dave nog steeds ziek verklaart, hoewel ze dat eigenlijk niet zijn. Lotte mag dan blijven om hen te verzorgen. Vader en moeder moeten wel weg. Zij gaan naar een getto in Amsterdam. 
Op een dag besluit de ik-persoon om haar ouders op te gaan zoeken in Amsterdam ook al was dat in die tijd levensgevaarlijk geworden voor Joodse mensen. In Amsterdam aangekomen besluit ze daar een tijdje te blijven. Tijdens haar bezoek komt er echter een inval in haar ouderlijk huis. Haar ouders worden opgepakt, de ik-figuur niet omdat ze nog net door de achterdeur kon ontsnappen. Helaas hangt haar jas dan nog in het huis met daarin haar identiteitspas. Daardoor weten de Duitsers alles van haar wat ze weten moeten en is de ik-figuur haar leven dus niet meer zeker. Ze laat nu haar haar verven en ondergaat als het ware een metamorfose. Dan besluit om naar Dave en Lotte te gaan. Weer gaat ze met de trein, nu naar Utrecht. Lotte en Dave worden echter opgepakt op het station en de ik-persoon is nu dus nog in haar eentje over. Ze gaat maar weer naar Amsterdam en daar helpt Wout haar een onderduikadres te vinden. Gedurende het einde van de oorlog wisselde de ik-persoon nog een aantal keren van onderduikadres.

Na de oorlog besluit de ik-persoon haar en oom en tante op te zoeken in Zeist (Die oom en tante zijn tijdens de oorlog niet opgepakt omdat da familie van haar tante niet-joods is). Daar ziet ze haar oom bij de tramhalte staan en ze is dus blij dat hij haar opwacht (Dat doet hij echter niet alleen op die dag, maar op elke dag van de week). Tenslotte gaat ook die oom nog dood. 

zaterdag 3 juni 2017

Het Achterhuis

Het Achterhuis - Anne Frank

   


Afbeeldingsresultaat voor anne frank boek




Mening:
Ik vind het Achterhuis een heel mooi boek en dat komt vooral, omdat het zo echt is dus je weet dat alles wat je leest echt is gebeurd. Natuurlijk weet je er ook al heel veel van door andere mensen en van de geschiedenisles, maar toch moet je dit boek hebben gelezen. Het is geen spannend boek, want je denk niet constant van: 'Hoe zou het eindigen?' 'Wat zal er gebeuren?' Dit komt natuurlijk, omdat we dit allemaal al weten. Ook vond ik het een mooi boek, omdat Anne Frank ongeveer dezelfde leeftijd heeft als ik en dan ga je denken van wat als ik daar ondergedoken zat terwijl je op die leeftijd leuke dingen moet doen en dus nog meer met haar meeleven.

Samenvatting:
Anne Frank, een Duits joods meisje, is met haar 
ouders en zus naar Amsterdam gevlucht. In 1942, op haar dertiende verjaardag, krijgt ze een dagboek cadeau. Op deze dag schrijft ze voor het eerst in het boek. Ze verslaat haar belevenissen in de vorm van brieven die ze aan een denkbeeldige vriendin, Kitty, schrijft. In de eerste weken na haar verjaardag gaat ze nog naar het joods Lyceum in Amsterdam, maar al snel moet ze, samen met h haar familie, onderduiken. Ze betrekken het achterhuis van het kantoorpand, waarin haar vader, Otto Frank, heeft gewerkt. Door middel van een boekenkast worden ze van de buitenwereld afgesloten. Het werk in het kantoor gaat gewoon door, dus de onderduikers moeten overdag muisstil zijn. Zo mag de wc niet doorgetrokken worden. Na een week komt de familie van Daan (hun werkelijke naam is Van Pels) bij hen inwonen. Vier maanden later volgt Pfeffer, een tandarts, die in werkelijkheid Albert Dussel heet. Anne moet haar kamer met hem delen, maar ze vindt hem helemaal niet aardig. Via de radio, die ze 's avonds beluisteren, horen ze berichten over het verloop van de oorlog. De spanning is te snijden met zoveel mensen in zo'n kleine ruimte en Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en mevrouw van Daan. De enigen met wie Anne kan praten zijn haar vader en Peter van Daan. Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: meneer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler wordt Kraler genoemd. Dan zijn er nog de dames Miep Gies, die Miep van Santen wordt genoemd, en Bep Voskuijl, voor de onderduikers Elli Vossen. Op 4 augustus 1944 vallen de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en wanneer de Russen dat kamp naderen, worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beiden aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Kleiman en Kugler, die ook opgepakt zijn en in Nederlandse kampen zijn ondergebracht, keren na de oorlog terug naar Amsterdam.
Ik heb deze samenvatting van: www.scholieren.com 

personages:
De hoofdpersoon van dit is boek is natuurlijk Anne Frank. Anne Frank moet samen met haar familie onderduiken voor Hitler en zijn aanhangers, omdat de familie Frank joods is. Hitler en zijn aanhangers zijn dus de tegenstanders van Anne. Als ze ondergedoken zitten in het achterhuis krijgen ze spullen van meneer Koophuis (meneer Kleiman), Kraler (meneer Kugler, Miep van Santen (Miep Gies) en Elli Vossen (Bep Voskuijl). Dit ging meestal om eten en boeken, door deze hulp konden ze blijven leven in het achterhuis en zouden ze voorlopig veilig zijn. Dit zijn dus de helpers van het probleem van Anne namelijk het schuilen voor Hitler. Deze rollen blijven het zelfde.

Annelies Marie Frank oftewel Anne Frank.

 Afbeeldingsresultaat voor anne frank
Anne is naar mijn mening een mooi meisje je kunt aan haar zwarte haren misschien zien dat het een joods meisje is, want dat was vaak zo. Ook lijkt het mij een heel vrolijk meisje als je op google afbeeldingen de naam Anne Frank intikt zul je geen foto tegen komen waar ze niet met een grote glimlach op staat.
Ze was erg slim en heel erg leergierig. Toen ze aan het onderduiken waren wilde ze niet stoppen met leren, omdat ze dan achter zou lopen als de oorlog voorbij was. Ze las veel boeken en was dan soms ook wel chagrijnig dat ze sommige boeken niet mocht lezen, omdat ze er nog te jong voor was. Ik denk dat ze deze eigenschappen vooral van haar zus heeft. Margot Frank was erg slim en al wat ouder dan Anne en was denk ik een soort voorbeeld voor haar.

De hoofdpersoon (Anne Frank) is een karakter, want je weet wat ze denkt en hoe ze zich voelt.
De tegenstander (Hitler) is meer een type denk ik, omdat er in het boek niet veel over wordt gesproken maat toch wel bekend staat als slecht.
De helper (die de familie hielpen met onderduiken) ook meer een type en in tegenstelling bij de tegenstander weten we van de helper dat het goede mensen zijn.

Mindmap:




Do-It-Yourself:
Nee, dat kon niet. Het briefje kon niet van haar ouders zijn. Ze had 16 jaar helemaal niks gehoord van haar ouders waarom zouden ze nu dan wel een berichtje sturen. Nee het was vast gewoon naar de verkeerde gestuurd en gooide het briefje weg. Toch dacht ze na dit geheimzinnige wel erg veel aan haar ouders, ze had er eigenlijk nog nooit zo erg over na gedacht, maar ze kreeg ineens zoveel vragen. Waarom moest ik naar een weeshuis? Wilden ze me niet? Zijn ze misschien overleden na een heftig ongeluk? en nog vele andere vragen volgden. Natuurlijk kon ze op geen van de vragen een antwoord krijgen. Ze ging nog even lezen voor het slapen gaan om de gedachten over haar ouders te laten bezinken en ging daarna slapen. De wekker ging de volgende dag zoals elke dag weer om 7 uur en om 8 uur had Lilian weer privéles. Dit keer hielp ze maar even bij het oppassen op de kleinere kinderen, want ze wilde graag een lange wandeling maken om nog even te kunnen denken over het briefje. Ze ging op haar favoriete plekje zitten. Een bankje in het bos waar ze uitzicht had op een mooi weer en waar als de zon scheen je de zonnestralen heerlijk op je gezicht voelde. Ze hield ervan om naar de eenden en vogels te kijken ook de baasjes die achter de honden aan renden, omdat ze weer in het meer gingen zag er altijd leuk uit. Het was dus een fijne plek om tot rust te komen en om even lekker over alles na te kunnen denken in alle rust, want de kleine kinderen zijn leuk, maar soms is een moment stilte ook wel even lekker. Ze dacht niet zozeer over alleen het briefje, Ze had al best wel lang niks meer van Rachel gehoord en daar baalde ze best wel van, want zelfs via de brieven kon ze alles aan Rachel kwijt. Ze ging na of ze iets verkeerds of gemeens in de brief had gezet, maar ze zou niet weten wat. Ze ging maar weer naar huis toe, want het werd al weer een beetje donker en was het dus al bijna etenstijd. Onder het eten werd er veel gelachen een van de jongere kindjes was in slaap gevallen in de macaroni en toen hij wakker werd had hij een heel mooi oranje neusje, een heel mooi gezicht! Na het eten checkte Lilian toch nog even de post misschien was er dan toch nog wel een briefje van haar ouders of misschien wel van rachel! Helaas geen briefje van haar ouders, maar gelukkig wel een van Rachel. In haar brief stond:
Hee Lilian,

Sorry dat ik zolang niks van me heb laten horen maar de postzegels waren op.
Ik mis je heel erg en wil je heel graag weer zien.
En ja, omdat ik je zo graag wil zien heb ik het een en ander geregeld.
Het heeft me een paar zweetdruppels gekost, maar het is me gelukt!
Volgende week is het mei vakantie en hoef ik dus niet naar school toe.
Ik heb het eerst aan mijn pleegouders gevraagd en die hebben direct naar de zussen gebeld om te vragen of ik dus een week bij jou kan blijven slapen. 
Mijn pleegouders vonden dit een heel leuk idee en hebben de zussen overgehaald.
Dussss ik zie je volgende week!

Kusjes Rachel